Funkcje brokerskie: Underwriting i role agencyjne

Kiedy większość ludzi myśli o firmie maklerskiej, myślimy o firmie świadczącej usługi finansowe, która świadczy: inwestorzy detaliczni dostęp do rynków z możliwością kupowania i sprzedawania papierów wartościowych w ich imieniu. Brokerzy zapewniają dodatkowe funkcje związane z handlem, w tym narzędzia badawcze, wiadomości, analizy i wyceny.

Jednak większość firma maklerska pełnią również wiele innych ról biznesowych, które nie obejmują handlu detalicznego. Działy ubezpieczeniowe i główne działy handlowe firmy mogą rzeczywiście stanowić największą część jej bieżącej działalności.

Tutaj przyjrzymy się, czym są te dwie pozostałe czynności i jak funkcjonują w procesie emisji papierów wartościowych.

Rynek pierwotny

Często najbardziej lukratywnym aspektem działalności brokerskiej jest sprzedaż zupełnie nowych emisji papierów wartościowych przez firmy dążące do pozyskania kapitału. Sprzedaż nowych emisji stanowi tzw rynek pierwotny.

Pierwotnie w działalność na rynku pierwotnym zaangażowane były wyłącznie firmy zajmujące się papierami wartościowymi, co wiąże się z procesami gwarantowanie lub finansowanie, i przez długi czas nie obejmowała w ogóle brokera detalicznego. Rzeczy się zmieniły i obecnie większość zintegrowanych firm maklerskich posiada zarówno działy oceny ryzyka, jak i pośrednictwa.

W swojej funkcji jako an gwarant, dom maklerski zajmuje się początkową emisją i dystrybucją papierów wartościowych — w formie akcji zwykłych lub uprzywilejowanych albo obligacji korporacyjnych — od firmy lub innego emitenta. Underwriter pobiera opłatę za tę usługę i może dalej zarabiać na pierwsza oferta publiczna (IPO). Być może najważniejsza rola gwaranta akcji w procesie IPO, w którym akcje istniejące na rynku pierwotnym są udostępniane publicznie na giełdach, tj. rynek wtórny.

Underwriting obejmuje zatem zrozumienie ryzyka związanego z nowymi wyemitowanymi papierami wartościowymi, a następnie znalezienie najskuteczniejszego sposobu wprowadzenia ich na rynek i sprzedaży inwestorom. Firma emitująca nowe papiery wartościowe i jej firma maklerska współpracują ze sobą w celu ustalenia początkowej ceny emisji, jej czasu i innych czynników zbywalności, które pomogą przyciągnąć inwestorów. Ogólnie rzecz biorąc, dział ubezpieczeniowy jest najbardziej zaniepokojony tym, że cena papierów wartościowych może ulec pogorszeniu, gdy nadal znajdują się w ekwipunku brokera, co spowodowałoby erozję zysków lub nawet przekształciłoby potencjalne zyski w straty. Aby poradzić sobie z dużymi ryzyko zaangażowane, konsorcjum podobnie myślących firm inwestycyjnych utworzy się w celu złagodzenia niektórych indywidualnych zagrożeń i zapewnić szybką dystrybucję papierów wartościowych pomiędzy wszystkich klientów firmy, a nie tylko jednego solidny.

W negocjacjach warunków pierwotnej emisji papierów wartościowych firma ubezpieczeniowa wykorzystuje całą swoją wiedzę w zakresie obrotu na rynku wtórnym. Firma zyskuje poczucie charakteru rynku, na który zostanie wypuszczona nowa emisja papierów wartościowych (tj. aktualna atrakcyjność papieru dla inwestorów i rynku). wycena bliskich konkurentów). Jednym z powodów, dla których zaangażowały się firmy inwestycyjne oba aspekty rynku około połowy XX wieku posiadali oni doświadczenie na rynku wtórnym, co pomaga w sprzedaży na rynku pierwotnym.

Główny obrót

Po wyemitowaniu i sprzedaży nowego papieru wartościowego, ten papier wartościowy jest uważany za zbywalny i zaczyna być przedmiotem obrotu na rynku wtórnym. Firmy inwestycyjne uczestniczą w rynku wtórnym na dwa sposoby: as zleceniodawcy, posiadający papiery wartościowe do sprzedaży we własnym inwentarzu lub jako agentów, działający w imieniu kupującego lub sprzedającego, ale nie posiadający zabezpieczenia w żadnym momencie transakcji i zarabiający prowizję za tę usługę.

W obrocie głównym firma inwestycyjna ma nadzieję na zysk z zakupu papierów wartościowych w otwarty rynek wykorzystując pieniądze firmy, trzymając je przez pewien czas we własnym ekwipunku, a następnie sprzedając je później za wyższą cenę. Jak wspomniano wcześniej, dla firm inwestycyjnych korzystne jest angażowanie się w główne transakcje, ponieważ są one: dobrze orientują się w aktualnych trendach i warunkach rynkowych, dzięki czemu posiadają wiedzę do opracowania odpowiedni wzorce do wyceny emisji na rynku pierwotnym lub rentowności nowych emisji obligacji. Co więcej, punkty handlowe w domach maklerskich są często wyposażone w najnowocześniejsze zautomatyzowane platformy transakcyjne i inne zalety technologiczne, które nie są łatwo dostępne dla większości handlowców detalicznych.

Innym źródłem dochodu, jaki firma inwestycyjna uzyskuje z podstawowej działalności handlowej, jest dostarczanie płynność. Ponieważ broker posiada duże zapasy papierów wartościowych, broker nie musi czekać na jednoczesne dopasowanie zleceń kupna i sprzedaży od swoich klientów, aby sfinalizować transakcję. Zamiast tego mogą się zaangażować animowanie rynku zajęcia. Ta zaleta głównych transakcji znacznie zwiększa płynność rynku i zapewnia, że ​​zazwyczaj być nabywcą prawie każdego papieru wartościowego, nawet jeśli inwestorzy detaliczni na ogół nie są aktywni w obrocie tym papierem wartościowym.

Mieszanie funkcji głównych i agencyjnych

Czasami rozróżnienie między firmami maklerskimi działającymi wyłącznie na rynku pierwotnym a tymi działającymi wyłącznie na rynku wtórnym zaciera się, gdzie funkcje ról głównych i agencyjnych stają się: przemieszane. Istnieje kilka przykładów głównych działań przypominających role agencyjne i vice versa. W rezultacie należy podjąć pewne środki, aby zachować zgodność z różnymi przepisami.

W pewnych okolicznościach firmy ubezpieczeniowe nie będą w stanie przejąć na własność nowej emisji i zamiast tego wyemitują ją na najlepsze wysiłki podstawa. Dealer sprzeda swoim klientom tyle emisji, ile to możliwe, po najlepszej możliwej cenie, a następnie zwróci niesprzedaną część z powrotem firmie emitującej. Umieszczenie typu „best things” jest odpowiednie, gdy pełne rozmieszczenie może nie być możliwe ze względu na złe warunki rynkowe lub spekulacyjny charakter emitenta - lub jeśli gwarant nie może posiadać papierów wartościowych emitenta bezpośrednio z powodu konfliktu interesów w innym miejscu solidny.

Kolejna wariacja na temat zleceniodawcy kontra role agencyjne występują, gdy firma emituje nowe papiery wartościowe bezpośrednio na rynek wtórny, uzupełniając istniejąca partia wyemitowanych i pozostających w obrocie akcji, które rozpoczęły obrót po pierwotnej emisji, była zakończony. W niektórych przypadkach takie kwestia drugorzędna może być sklasyfikowany jako prywatne umieszczenie oferowane tylko wstępnie wyselekcjonowanym inwestorom i instytucjom, a nie na otwartym rynku. Jeśli emitent ma wystarczająco solidną reputację, dealer podejmuje bardzo małe ryzyko w dystrybucji kwestii jakości do kilku dużych instytucji. W innych sytuacjach nie istnieje centralny rynek dla podstawowej działalności firmy; transakcje są przeprowadzane w dniu bez recepty (OTC), obecnie składa się z systemów komputerowych łączących dealerów i duże instytucje bezpośrednio ze sobą.

Dolna linia

Firmy maklerskie nie zawsze były dużymi, wieloaspektowymi podmiotami gospodarczymi, jakie znamy dzisiaj. W przeszłości poszczególne firmy zajmujące się papierami wartościowymi prowadziły działalność tylko w jednym obszarze, ale w inwestycjach na początku XX wieku dealerzy zaczęli działać jako zleceniodawcy przy nowych emisjach papierów wartościowych oraz jako agenci w obrocie papierami wartościowymi na rynku wtórnym rynek. Teraz role zleceniodawcy i agenta przemieszały się, ponieważ firmy inwestycyjne są zaangażowane zarówno na rynku pierwotnym, jak i wtórnym.