Wyścig na dno Definicja

Czym jest wyścig na dno?

Wyścig na dno odnosi się do sytuacji konkurencyjnej, w której firma, państwo lub naród próbuje podciąć cen konkurencji poprzez poświęcenie standardów jakości lub bezpieczeństwa pracowników (często wbrew regulacjom) lub zmniejszenie siły roboczej koszty. Wyścig na dno może również wystąpić między regionami. Na przykład jurysdykcja może rozluźnić przepisy lub obniżyć podatki i zagrozić dobru publicznemu, próbując przyciągnąć inwestycje, takie jak budowa nowej fabryki lub siedziby firmy.

Chociaż istnieją uzasadnione sposoby konkurowania o pieniądze biznesowe i inwestycyjne, termin „wyścig w dół” jest używany do scharakteryzowania niezdecydowanych cycek za tat konkurencji, która przekroczyła granice etyczne i może być destrukcyjna dla zaangażowanych stron.

Zrozumienie wyścigu na dno

Sędziemu Louisowi Brandeisowi powszechnie przypisuje się ukucie terminu „wyścig na dno”. W wyroku z 1933 r. w sprawie Liggett przeciwko Zawietrznystwierdził, że konkurencja między stanami w celu nakłonienia firm do włączenia do ich jurysdykcji była „nie z pracowitość, ale rozluźnienie”, co oznacza, że ​​państwa rozluźniają zasady i przepisy zamiast udoskonalać je w celu uzyskania przewagi konkurenci.

Wyścig na dno jest więc wynikiem bezwzględnej rywalizacji. Kiedy firmy angażują się w wyścig na dno, jego wpływ jest odczuwalny poza bezpośrednimi uczestnikami. Trwałe szkody mogą zostać wyrządzone środowisku, pracownikom, społeczności i odpowiednim firmom akcjonariusze. Co więcej, oczekiwania konsumentów dotyczące coraz niższych cen mogą oznaczać, że ostateczny zwycięzca marże trwale ściśnięte. Jeśli konsumenci skonfrontują się ze słabą jakością towarów lub usług w wyniku cięcia kosztów podczas wyścigu na dno, rynek tych towarów lub usług może wyschnąć.

Wyścig na dno i praca

Wyrażenie „wyścig na dno” jest często stosowane w kontekście pracy i personelu. Wiele firm dokłada wszelkich starań, aby utrzymać niskie płace, aby chronić marże zysku, jednocześnie oferując konkurencyjny produkt. Na przykład sektor detaliczny jest często oskarżany o udział w wyścigu na dno i wykorzystywanie redukcji płac i cięć świadczeń jako łatwych celów. Sektor jako całość opiera się zmianom prawa pracy, które zwiększyłyby świadczenia lub płace, co z kolei podniosłoby koszty.

W odpowiedzi na rosnące płace i żądania świadczeń wiele firm detalicznych przeniosło produkcję towary za granicą do regionów o niższych zarobkach i świadczeniach lub zachęcili swoich dostawców do tego, używając ich siła nabywcza. Miejsca pracy, które pozostają na rynku krajowym – funkcje w sklepie – mogą kosztować więcej, gdy zmieniają się przepisy, ale większość siły roboczej zaangażowanej w produkcję i produkcję można przenieść do regionów o niższych kosztach pracy.

Wyścig na dno w opodatkowaniu i regulacji

Aby przyciągnąć więcej pieniędzy z inwestycji biznesowych, stany i jurysdykcje krajowe często biorą udział w wyścigu na dno, zmieniając swoje systemy podatkowe i regulacyjne. Rozbieżność w podatek od osób prawnych na całym świecie firmy zmieniły swoje siedziby lub przeniosły działalność w celu uzyskania korzystnego Efektywna stopa podatkowa. Utracone dolary podatkowe mają swój koszt, ponieważ podatki od przedsiębiorstw przyczyniają się do rozwoju infrastruktury i systemów społecznych danego kraju. Podatki wspierają również przepisy dotyczące ochrony środowiska. Kiedy firma psuje środowisko podczas produkcji, społeczeństwo płaci na dłuższą metę, bez względu na to, jak bardzo krótkoterminowo zwiększy się wygenerowana działalność biznesowa.

W ekonomicznie racjonalnym świecie, w którym wszystko efekty zewnętrzne są znane i brane pod uwagę, prawdziwy wyścig na dno nie jest wielkim problemem. Jednak w prawdziwym świecie, gdzie polityka i pieniądze przecinają się, dochodzi do wyścigów na dno, po których często następuje tworzenie nowego prawa lub regulacji, aby zapobiec powtórnemu wydarzeniu. Oczywiście nadmierna regulacja niesie ze sobą również ryzyko i wady dla gospodarki, ponieważ zniechęca potencjalnych inwestorów do wejścia na rynek ze względu na wysokie koszty i biurokrację związaną z tym wysiłkiem.

Przykład wyścigu na dno

Chociaż globalizacja stworzyła żyzny rynek wymiany pomysłów i handlu między krajami, spowodowała również zaciekłą konkurencję między nimi, aby przyciągnąć handel i inwestycje. Szczególnie uprzywilejowanym celem są duże korporacje międzynarodowe, a konkurencja jest intensywna wśród krajów o niskich dochodach, głodnych bezpośrednich inwestycji zagranicznych (BIZ).

Według ostatnie badania, kraje o niskich dochodach często wdrażają luźne normy pracy, czy to dotyczące płac, czy warunków bezpieczeństwa, aby przyciągnąć producentów do swoich jurysdykcji. Katastrofa Rana Plaza w Bangladeszu w 2013 roku była przykładem niebezpieczeństw tego podejścia. Dzięki niskim płacom i niskim kosztom założenia sklepu Bangladesz stał się drugim co do wielkości ośrodkiem produkcji odzieży na świecie. Budynek Rana Plaza w Dhace był fabryką odzieży, która naruszyła kilka kodeksów budowlanych lokalnych przepisów. Jednak egzekwowanie tych kodów był luźny, co doprowadziło do upadku, w którym zginęło 1000 pracowników.