Federalna definicja stopy dyskontowej

Co to jest federalna stopa dyskontowa?

Federalna stopa dyskontowa to oprocentowanie ustawiony przez Rezerwa Federalna (Fed) od kredytów udzielonych przez bank centralny bankom komercyjnym lub innym instytucjom depozytowym. Dostosowanie stopy dyskontowej pozwala bankom centralnym, takim jak Fed, zmniejszyć problemy z płynnością i presję rezerwy obowiązkowej, kontrolują podaż pieniądza w gospodarce i zasadniczo zapewniają stabilność finansową rynków.

Jak działa federalna stopa dyskontowa

Oprócz innych

Polityka pieniężna i narzędzi regulacyjnych, banki Fed mogą udzielać pożyczek bezpośrednio bankom członkowskim i instytucjom depozytowym. Jest to część podstawowego celu Fed jako pożyczkodawcy ostatniej szansy, aby zapewnić stabilność banków i ogólnie systemu finansowego. Aby zapobiec nieuzasadnionym upadkom banków, zdrowe banki mogą pożyczać wszystko, co chcą, w bardzo krótkim czasie terminy zapadalności (zwykle z dnia na dzień) z okna dyskontowego Fed, dlatego określa się je jako na stojąco pożyczka.

W normalnych okolicznościach banki wolą pożyczać od siebie na rynek pożyczek jednodniowych. Jednak banki, które borykają się ze zwiększonymi potrzebami płynnościowymi lub zwiększonym ryzykiem, czasami nie są w stanie pozyskać niezbędnych środków na otwartym rynku. Kiedyś międzybankowy System pożyczek jednodniowych został wyczerpany, pożyczki dyskontowe Fed służą jako awaryjny mechanizm ochronny zapewniający płynność takim bankom, aby zapobiec ich upadkowi.

Pożyczki z banku centralnego są substytutem pożyczek od innych banków komercyjnych, a więc są postrzegane jako środek ostateczny. Stopa międzybankowa, zwana stopą funduszy federalnych, jest zwykle niższa niż stopa dyskontowa. Dopóki stopa funduszy Fed będzie niższa niż stopa dyskontowa, banki komercyjne będą wolały pożyczać od innego banku komercyjnego niż Fed. W rezultacie, w większości przypadków, łączna kwota pożyczek dyskontowych jest bardzo mała i ma stanowić jedynie zapasowe źródło płynność dla zdrowych banków.

Trzy stawki rabatowe

Kredyty dyskontowe są generalnie klasyfikowane jako pierwotne lub wtórne kredyt. Fed ustala również sezonową stopę dyskontową dla kredytów nienadzwyczajnych udzielanych bankom obsługującym społeczności rolnicze i inne, w których popyt na kredyt jest wysoce sezonowy.

Instytucje depozytowe i banki komercyjne które są w ogólnie dobrej kondycji finansowej, mogą pożyczać od swoich regionalnych banków Fed po podstawowej stopie kredytowej. Stopa ta jest powszechnie nazywana po prostu stopą dyskontową. Środki dla banków komercyjnych pożyczone od Fed są przetwarzane za pośrednictwem okno rabatowe, a stawka jest weryfikowana co 14 dni.

Kredyt wtórny udzielany jest bankom, które mają kłopoty finansowe i mają poważne problemy z płynnością. ten banku centralnego oprocentowanie kredytu wtórnego jest zwykle ustalane na poziomie 50 punktów bazowych (0,5 punktu procentowego) powyżej stopy dyskontowej. Oprocentowanie tych pożyczek jest ustalane na wyższym poziomie kary, aby odzwierciedlić gorszą sytuację tych pożyczkobiorców.

Stopa dyskontowa i polityka pieniężna

Poza rolą w zapobieganiu upadkom banków, federalna stopa dyskontowa jest wykorzystywana jako narzędzie do stymulowania (ekspansywna polityka pieniężna) lub zapanuj nad (kontrakcyjna polityka pieniężna) gospodarka.

Spadek stopy dyskontowej powoduje, że banki komercyjne mogą taniej pożyczać pieniądze, co skutkuje wzrostem dostępnej akcji kredytowej i pożyczkowej w całej gospodarce. I odwrotnie, podwyższona stopa dyskontowa sprawia, że ​​pożyczanie przez banki jest droższe, a tym samym zmniejsza podaż pieniądza jednocześnie wycofując działalność inwestycyjną.

Oprócz ustalania stopy dyskontowej Fed ma do dyspozycji kilka innych narzędzi polityki pieniężnej. Może wpływać na podaż pieniądza, kredyt i stopy procentowe poprzez: operacje otwartego rynku (OMO) na rynkach skarbowych USA oraz poprzez podniesienie lub obniżenie rezerw obowiązkowych dla banków prywatnych.

ten rezerwa obowiązkowa to część depozytów banku, które bank musi przechowywać w formie gotówki, albo we własnych skarbcach, albo w depozycie w regionalnym banku Fed. Im wyższe są wymagane rezerwy, tym mniej banków pokoi musi wpływ swoje zobowiązania lub depozyty.

Federalna stopa dyskontowa a Stopa funduszy federalnych

Federalna stopa dyskontowa to stopa procentowa, jaką Fed pobiera od pożyczek. Nie należy go mylić z Stopa funduszy federalnych, czyli stawka, jaką banki naliczają sobie nawzajem za pożyczki, które są wykorzystywane do spełnienia wymogów dotyczących rezerw.

Stopa dyskontowa jest ustalana przez radę zarządzającą Fed, w przeciwieństwie do stopy funduszy federalnych, którą ustala rynek pomiędzy bankami członkowskimi. ten Federalny Komitet Otwartych Rynków (FOMC) wyznacza docelową stopę funduszy federalnych, którą realizuje poprzez otwartą sprzedaż i zakup Skarby USA, natomiast stopa dyskontowa jest osiągana wyłącznie poprzez przegląd dokonywany przez radę gubernatorów.

Stopa dyskontowa jest zwykle ustalana na poziomie wyższym niż docelowa stopa funduszy federalnych, zwykle o 100 punkty bazowe (1 punkt procentowy), ponieważ bank centralny woli, aby banki pożyczały od siebie nawzajem, aby stale monitorowały się nawzajem pod kątem ryzyko kredytowe i płynność.