Ścisła definicja polityki pieniężnej

Czym jest ścisła polityka pieniężna?

Ciasno lub skurczowy polityka pieniężna to kierunek działań podejmowanych przez Bank centralny tak jak Rezerwa Federalna spowolnić przegrzany wzrost gospodarczy, ograniczyć wydatki w gospodarce, która wydaje się przyspieszać zbyt szybko, lub ograniczyć inflację, gdy rośnie ona zbyt szybko.

Bank centralny zaostrza politykę lub zaciska pieniądze, podnosząc krótkoterminowe stopy procentowe poprzez zmiany polityki do stopy dyskontowej, znanej również jako stopa funduszy federalnych. Podwyższenie stóp procentowych zwiększa koszt kredytu i skutecznie obniża jego atrakcyjność. Ścisła polityka pieniężna może być również realizowana poprzez sprzedaż aktywów z bilansu banku centralnego na rynek poprzez: operacje otwartego rynku (OMO).

Zrozumienie ścisłej polityki pieniężnej

Banki centralne na całym świecie stosują politykę pieniężną do regulowania określonych czynników w gospodarce. Banki centralne najczęściej stosują Stopa funduszy federalnych jako wiodące narzędzie regulacji czynników rynkowych.

Stopa funduszy federalnych jest stosowana jako stopa bazowa we wszystkich gospodarkach światowych. Odnosi się do stopy, po jakiej banki udzielają sobie pożyczek i jest również znana jako stopa dyskontowa. Po wzroście stopy funduszy federalnych następuje wzrost oprocentowania pożyczek w całej gospodarce.

Podwyżki stóp procentowych sprawiają, że pożyczki stają się mniej atrakcyjne w miarę wzrostu spłat odsetek. Wpływa na wszystkie rodzaje pożyczek, w tym pożyczki osobiste, kredyty hipoteczne i oprocentowanie kart kredytowych. Wzrost stóp sprawia również, że oszczędzanie staje się bardziej atrakcyjne, ponieważ stopy oszczędności rosną również w środowisku z zaostrzającą się polityką. Fed może też podbić rezerwy obowiązkowej dla banków członkowskich, w dążeniu do zmniejszenia podaży pieniądza lub przeprowadzenia operacji otwartego rynku, poprzez sprzedaż aktywów, takich jak amerykańskie obligacje skarbowe, dużym inwestorom. Tak duża liczba sprzedaży obniża cenę rynkową takich aktywów i zwiększa ich rentowność, czyniąc ją bardziej ekonomiczną dla oszczędzających i obligatariuszy.

Ścisła polityka pieniężna różni się od – ale może być z nią skoordynowana – Polityka fiskalna, który jest uchwalany przez organy ustawodawcze i obejmuje podnoszenie podatków lub zmniejszanie wydatków rządowych. Kiedy Fed obniża stopy i ułatwia środowisku pożyczanie, nazywa się to luzowaniem monetarnym.

Korzyść z restrykcyjnej polityki pieniężnej: sprzedaż skarbca na otwartym rynku

W zaostrzającej się polityce Fed może również sprzedawać obligacje skarbowe na otwarty rynek w celu wchłonięcia dodatkowego kapitału w warunkach zaostrzonej polityki pieniężnej. To skutecznie zabiera kapitał z otwartych rynków, ponieważ Fed pobiera środki ze sprzedaży z obietnicą spłaty kwoty z odsetkami.

W zaostrzającym się środowisku polityki pieniężnej, zmniejszenie podaży pieniądza jest czynnikiem, który może znacząco przyczynić się do spowolnienia lub powstrzymania krajowej waluty przed inflacją. Fed często przygląda się zaostrzeniu Polityka pieniężna w czasach silnych rozwój ekonomiczny.

Łagodząca polityka pieniężna służy odwrotnemu celowi. W warunkach łagodnej polityki bank centralny obniża stopy, aby stymulować wzrost gospodarki. Niższe stopy powodują, że konsumenci pożyczają więcej, skutecznie zwiększając podaż pieniądza.

Wiele gospodarek światowych obniżyło stopy funduszy federalnych do zera, a niektóre gospodarki globalne znajdują się w środowisku o ujemnych stopach procentowych. Zarówno środowiska o zerowej, jak i ujemnej stopie procentowej przynoszą korzyści gospodarce dzięki łatwiejszemu zaciąganiu pożyczek. W środowisku o skrajnie ujemnym oprocentowaniu kredytobiorcy otrzymują nawet płatności z tytułu odsetek, co może stworzyć znaczny popyt na kredyt.