Definicja banknotu Rezerwy Federalnej
Co to jest banknot Rezerwy Federalnej?
Notatka Rezerwy Federalnej to termin opisujący zobowiązania Rezerwy Federalnej na papier, powszechnie zwane „bonami dolarowymi”, które krążą w Stanach Zjednoczonych jako prawnym środkiem płatniczym. Ze względów praktycznych banknot Rezerwy Federalnej jest jednostką monetarną gospodarki USA.
ten Skarb Stanów Zjednoczonych drukuje banknoty Rezerwy Federalnej na polecenie Rady Gubernatorów i dwunastu banków członkowskich Rezerwy Federalnej. Banki te działają również jako izba rozliczeniowa dla lokalnych banków, które muszą zwiększyć lub zmniejszyć ich dostawa gotówki pod ręką. Gdy nowe banknoty Rezerwy Federalnej zostaną wyemitowane, stają się one zobowiązaniem Rezerwy Federalnej, które może być wykupione przez posiadaczy na żądanie różnych banknotów Rezerwy Federalnej.
Termin banknot Rezerwy Federalnej jest często mylony z dolarem amerykańskim, oficjalną jednostką rozliczeniową USA.
Kluczowe dania na wynos
- Banknoty Rezerwy Federalnej to papierowa waluta krążąca w Stanach Zjednoczonych.
- Departament Skarbu USA drukuje banknoty Rezerwy Federalnej, które są wspierane przez rząd USA.
- Żywotność banknotów różni się w zależności od ich nominału, przy czym większe banknoty mają dłuższą żywotność.
- Każdy banknot jest wyposażony w zabezpieczenia zapobiegające fałszowaniu oraz identyfikatory dostarczające informacji o banknotach.
Zrozumienie banknotów Rezerwy Federalnej
Banknoty Rezerwy Federalnej zostały po raz pierwszy wyemitowane po utworzeniu System Rezerwy Federalnej (FRS) w 1913 roku. Przed 1971 r. każda wyemitowana notatka Rezerwy Federalnej była teoretycznie zabezpieczona prawnie określoną ilością posiadanego złota przez Departament Skarbu USA, chociaż od 1933 r. prywatni obywatele nie mogli faktycznie wymieniać ich na złoto dolarów. Ponieważ banknoty te miały status prawnego środka płatniczego i przedstawiały rzeczywiste dolary (prawnie określone jako określona ilość złota będącego w posiadaniu Skarbu Państwa), powszechnie określano je mianem „bonów dolarowych”, ponieważ krążyły w gospodarka.
Jednak za prezydenta Nixona ostatni ślad złoty standard został oficjalnie porzucony, tworząc w pełni waluta fiducjarna, gdzie same banknoty Rezerwy Federalnej stały się jedynym prawnym środkiem płatniczym w obiegu (wraz z małymi monetami z metali nieszlachetnych), wymienialnym tylko na inne banknoty Rezerwy Federalnej, a nie na fizyczne dolary.
Innymi słowy, banknoty Rezerwy Federalnej nie były już zabezpieczone aktywami twardymi. Zamiast tego, banknoty Rezerwy Federalnej są teraz poparte wyłącznie deklaracją rządu, że takie… papierowe pieniądze był prawnym środkiem płatniczym w Stanach Zjednoczonych.
Dzisiaj banknoty Rezerwy Federalnej krążą w postaci pieniądza w Stanach Zjednoczonych i reszcie świata, wszędzie tam, gdzie odbywają się transakcje denominowane w dolarach. Te banknoty są nadal powszechnie określane jako „dolary”, co wcześniej było prawnie określoną ilością złota lub srebra, ale teraz jest po prostu oficjalną jednostką rozliczeniową amerykańskiego prawnego środka płatniczego, w tym Rezerwy Federalnej notatki.
Okres użytkowania banknotów Rezerwy Federalnej
Żywotność różnych banknotów Rezerwy Federalnej zależy od ich nominału. Ogólnie rzecz biorąc, im większy nominał, tym dłuższa żywotność, ponieważ są mniej używane, a ludzie bardziej czujnie trzymają się ich i dbają o nie. Jeśli stracisz banknot o wartości 1 USD, nie możesz mrugnąć; z drugiej strony utrata 100-dolarowego banknotu to zupełnie inna historia.
Według Rezerwy Federalnej średni czas życia każdego banknotu jest następujący:
- 1 USD: 6,6 lat
- 5 USD: 4,7 lat
- 10 USD: 5,3 roku
- 20 USD: 7,8 lat
- 50 USD: 12,2 lat
- 100 USD: 22,9 lat
Potocznie termin „banknot” jest używany dla każdego nominału banknotu. Niektóre konkretne pseudonimy to Benjamin dla banknotu 100 $ i Tom dla banknotu 2 $, oba odnoszą się do prezydenta przedstawionego na notatce.
$3
Na początku XIX wieku banki federalne i stanowe emitowały banknoty o wartości 3 USD.
Wymagania dotyczące banknotów Rezerwy Federalnej
Departament Skarbu USA zastosował wyrafinowaną taktykę, aby zapewnić autentyczność i zapobiec fałszowaniu banknotów Rezerwy Federalnej. Departament Skarbu USA wzbogacił banknoty w obiegu o trzy rodzaje zabezpieczeń: funkcje ukryte, funkcje producenta sprzętu do obsługi banknotów oraz funkcje publiczne. Niektóre funkcje publiczne obejmują różne znaki wodne, nitki zabezpieczające i atrament zmieniający kolor.
Banknoty Rezerwy Federalnej mają również określone identyfikatory, które dostarczają informacji na ich temat. Każda notatka ma jedenastocyfrowy numer seryjny, składający się z liter i cyfr (10 cyfr dla banknotów o wartości 1 USD i 2 USD).
Pierwsza cyfra określa rok serii, czyli rok, w którym Sekretarz Skarbu zatwierdził nowy projekt lub rok, w którym podpis nowego sekretarza został użyty w projekcie. Numery seryjne, które kończą się wielką literą, oznaczają, że nastąpiła istotna zmiana w projekcie notatki. Gwiazdki pojawiające się na końcu numeru seryjnego, zastępujące ostatnią cyfrę, oznaczają, że jest to notatka zastępcza.
W przypadku banknotów o nominałach 5, 10, 20, 50 i 100 USD istnieje dwu- lub trzycyfrowy kod (w formacie literowo-cyfrowym), który odpowiada Bankowi Rezerwy Federalnej, który rozlicza te banknoty. Pierwsza cyfra w tym kodzie odpowiada drugiej cyfrze w numerze seryjnym. W przypadku banknotów o mniejszych nominałach, takich jak 1 i 2 USD, pieczęć identyfikuje Bank Rezerwy Federalnej.