Co to jest abenomika?

Co to jest abenomika?

Abenomika to pseudonim dla polityki gospodarczej Japonii w 2012 roku, kiedy premier Shinzo Abe doszedł do władzy po raz drugi. Abenomika polegała na zwiększeniu podaż pieniądza, zwiększając wydatki rządowe i wprowadzając reformy mające na celu zwiększenie konkurencyjności japońskiej gospodarki. The Economist określił program jako „mieszankę reflacja, wydatki rządowe i strategia wzrostu mająca na celu wyrwanie gospodarki z zawieszonej animacji, która trzymała ją od ponad dwóch dekad”.

Zrozumienie abenomiki

Abenomika odnosi się do polityki gospodarczej danego polityka, w ten sam sposób, że Reaganomika lub Klintonomika robi. Abenomika była promowana jako sposób na wyrwanie japońskiej gospodarki z okresu minimalnego wzrostu i ogólnej deflacji. Kłopoty gospodarcze Japonii sięgały lat 90., znane również jako Utracona Dekada. Był to okres wyraźnej stagnacji gospodarczej w Japonii, która nastąpiła po pęknięciu bańki na rynku nieruchomości w latach 80-tych, a japońska bańka cen aktywów pękła na początku lat 90-tych.

Japoński rząd zareagował na upadek gospodarczy, uruchamiając ogromne deficyty budżetowe w celu sfinansowania projektów robót publicznych. W 1998 r. ekonomista Paul Krugman argumentował w artykule zatytułowanym „Pułapka Japonii", że Japonia może podnieść oczekiwania inflacyjne, zobowiązując się do nieodpowiedzialnej polityki pieniężnej przez okres czasu, obniżając w ten sposób długoterminowe stopy procentowe i promując wydatki niezbędne do wyjścia z gospodarki stagnacja.

Japonia przyjęła niektóre z zaleceń Krugmana, rozszerzając podaż pieniądza na rynku krajowym i utrzymując stopy procentowe na wyjątkowo niskim poziomie. Ułatwiło to ożywienie gospodarcze, które rozpoczęło się w 2005 r., ale ostatecznie nie powstrzymało deflacji.

W lipcu 2006 r. Japonia zakończyła politykę zerowych stawek, gdy Abe przejął władzę w swojej pierwszej kadencji jako premier. Abe zrezygnował z funkcji premiera nagle w 2007 roku, ale nadal służył w partii rządzącej. Mimo że nadal ma najniższe stopy procentowe na świecie, Japonia nie była w stanie powstrzymać deflacji. Kraj widział Nikkei 225 spadek o ponad 50% między końcem 2007 roku a początkiem 2009 roku. Po części z powodu złej kondycji ekonomicznej Japonia wydawała się nie być w stanie się otrząsnąć, partia Abe, Liberalno-Demokratyczna Partia Japonii (LDP), straciła władzę na rzecz Demokratycznej Partii Japonii.

Abenomika i trzy strzały

Abe rozpoczął drugą kadencję w grudniu 2012 roku. Wkrótce po wznowieniu urzędu wprowadził swój plan Abenomiki, aby wzmocnić stagnację japońskiej gospodarki. W przemówieniu po swoim wyborze Abe ogłosił, że on i jego gabinet „wprowadzą śmiałą politykę monetarną, elastyczna polityka fiskalna i strategia wzrostu, która zachęca do inwestycji prywatnych, a dzięki tym trzem filarom osiągają wyniki."

Program Abego składał się z trzech „strzałek”. Pierwszym z nich było drukowanie dodatkowej waluty – od 60 bilionów jenów do 70 bilionów jenów – aby uzyskać japońskie eksport bardziej atrakcyjne i generują skromne inflacja—około 2%. Drugą strzałką były nowe programy wydatków rządowych mające stymulować popyt i konsumpcję – stymulować krótkoterminowy wzrost i osiągnąć nadwyżkę budżetową w długim okresie.

Trzeci składnik Abenomiki był bardziej złożony — reforma różnych przepisów, aby zwiększyć konkurencyjność japońskiego przemysłu i zachęcić do inwestycji w sektorze prywatnym i z niego. Obejmowało to reformę ładu korporacyjnego, złagodzenie ograniczeń w zatrudnianiu pracowników z zagranicy w specjalnych strefach ekonomicznych, co ułatwiło firm zwalniających nieefektywnych pracowników, liberalizujących sektor zdrowia i wdrażających środki pomocy krajowej i zagranicznej przedsiębiorców. Proponowane prawodawstwo miało również na celu restrukturyzację przemysłu użyteczności publicznej i farmaceutycznego oraz modernizację sektora rolnego. Być może najważniejsze było to, że: Partnerstwo Transpacyficzne (TPP), który ekonomista Yoshizaki Tatsuhiko określił jako potencjalnie „podporę strategii rewitalizacji gospodarczej Abe” poprzez zwiększenie konkurencyjności Japonii poprzez wolny handel.

Czy abenomika zadziałała?

Jak cała japońska polityka gospodarcza od czasu pęknięcia bańki, Abenomics czasami działał dobrze, a innym razem utknął w martwym punkcie. Cele inflacyjne zostały osiągnięte, a stopa bezrobocia w Japonii jest o ponad 2% niższa niż w momencie, gdy Abe doszedł do władzy po raz drugi. Podobnie wzrósł nominalny PKB, a zysk przedsiębiorstw przed opodatkowaniem i dochody podatkowe odnotowały znaczny wzrost. Jednak okresy sukcesów Japonii były czasami przerywane przez globalne siły gospodarcze i najpoważniejszy problem gospodarczy kraju – szybko starzejąca się populacja – coraz częściej czoło.