Definicja błędu rozbitego okna
Co to jest błąd zepsutego okna?
Błąd rozbitego okna to przypowieść, której czasami używa się do zilustrowania problemu z przekonaniem, że pójście na wojnę jest dobre dla gospodarki narodu. Jego szersze przesłanie jest takie, że wydarzenie, które wydaje się być korzystne dla osób bezpośrednio zaangażowanych, może mieć negatywne konsekwencje ekonomiczne dla wielu innych.
Błąd rozbitego okna po raz pierwszy wyraził XIX-wieczny francuski ekonomista Fryderyk Bastiat.
Kluczowe dania na wynos
- Istota błędnego poglądu na temat zepsutego okna przekonuje, że wydawanie pieniędzy na zniszczone przedmioty nie prowadzi do korzyści ekonomicznych.
- Błąd rozbitego okna sugeruje, że wydarzenie może mieć nieprzewidziane negatywne skutki, jeśli pieniądze zostaną przekierowane na naprawę uszkodzonych przedmiotów, a nie na nowe towary i usługi.
- Teoria sugeruje, że ożywienie jednej części gospodarki może spowodować straty dla innych sektorów gospodarki.
- Przypowieść użyta w złudzeniu zbitego okna ilustruje negatywne skutki ekonomiczne wyjazdu na wojnę: pieniądze są przekierowywane od tworzenia towarów i usług konsumenckich po tworzenie broni, a pieniądze są dalej przeznaczane na naprawę szkód spowodowanych przez wojna.
Zrozumienie błędu rozbitego okna
W opowieści Bastiata chłopiec wybija okno. Przyglądający się mieszczanie postanawiają, że chłopiec faktycznie wyświadczył społeczności przysługę, ponieważ jego ojciec będzie musiał zapłacić miejskiemu szklarzowi za wymianę rozbitej szyby. Szklarz wyda dodatkowe pieniądze na coś innego, ożywiając lokalną gospodarkę. Obserwatorzy zaczynają wierzyć, że wybijanie szyb stymuluje gospodarkę.
Bastiat wskazuje, że dalsza analiza obnaża błąd. Zmuszając ojca do zapłaty za okno, chłopiec zmniejszył jego dochód rozporządzalny. Jego ojciec nie będzie mógł kupić nowych butów ani innych dobra luksusowe. Zmniejszyła się również wydajność, ponieważ czas, jaki ojciec spędza na radzeniu sobie z rozbitym oknem, mógł zostać lepiej wykorzystany. Wybita szyba może więc pomóc szklarzowi, ale jednocześnie okrada inne branże i zmniejsza wydatki na inne towary.
Bastiat zauważył też, że mieszczanie powinni byli uznać wybite okno za utratę części realnej wartości miasta. Co więcej, zastąpienie czegoś, co zostało już zakupione, stanowi koszty utrzymania, a nie zakup nowych towarów, a konserwacja nie pobudza produkcji. Krótko mówiąc, Bastiat sugeruje, że zniszczenie nie opłaca się w sensie ekonomicznym.
Gospodarka wojenna
Błąd rozbitego okna jest często używany do zdyskredytowania idei, że rozpoczęcie wojny stymuluje gospodarkę kraju. Podobnie jak w przypadku wybitego okna, wojna powoduje zasoby i stolica zostać przekierowanym z produkcji dóbr i usług konsumpcyjnych na budowanie broni wojennej.
Ponadto powojenna odbudowa będzie wiązała się przede wszystkim z kosztami utrzymania i dalszym obniżeniem produkcji dóbr i usług konsumpcyjnych. Wniosek jest taki, że krajom byłoby znacznie lepiej, gdyby w ogóle nie walczyły.
Utracone szanse sprzedaży
Błąd rozbitego okna świadczy również o błędnych wnioskach obserwatorów. Rozważając szczęśliwego szklarza, który zarobi trochę pieniędzy na naprawie okna, zapomnieli o innych, którzy ucierpią, takich jak szewc, który przegrał sprzedaż, ponieważ pieniądze, które ojciec mógł wydać na nowe pokazy, są teraz wydawane na naprawę już opłaconego produktu dla.
Ekonomiści behawioralni uważają, że konsumenci zyskują większą satysfakcję, znaną jako pożytek, wydając pieniądze na nowe towary, a nie na utrzymanie istniejących towarów, nawet jeśli koszt jest wyższy. Jest to znane jako niechęć do strat lub teoria perspektywy.
W tym sensie błąd wynika z podejmowania decyzji poprzez patrzenie tylko na strony bezpośrednio zaangażowane w krótkoterminowy. Zamiast tego, argumentuje Bastiat, musimy przyjrzeć się wszystkim tym, których działalność będzie miała wpływ na wybite okno.
Dolna linia
Błąd rozbitego okna twierdzi, że naprawa zniszczeń spowodowanych przez określone wydarzenie nie przynosi żadnych korzyści ekonomicznych. Nawet jeśli kapitał zostanie wydany na naprawę wszelkich szkód, jest to tylko koszt utrzymania, który nie pobudza gospodarki na dłuższą metę, ponieważ nie jest to prawdziwy wzrost wydajności ekonomicznej. Pieniądze i czas poświęcony na naprawę szkód można by przeznaczyć na bardziej produktywne towary i usługi.
Podczas wojny zasoby są przeznaczane na tworzenie broni, a nie na inwestowanie w obszary, które mogą zwiększyć rzeczywistą produkcję gospodarczą.