Definicja głupca pod prysznicem

Kim jest głupek pod prysznicem?

„Głupiec pod prysznicem” to metafora przypisywana laureatowi Nagrody Nobla Milton Friedman, który porównał bank centralny, który działał zbyt stanowczo, do głupca pod prysznicem. Chodzi o to, że zmiany lub polityki mające na celu zmianę kursu gospodarki powinny być dokonywane powoli, a nie wszystkie naraz. To zdanie opisuje scenariusz, w którym bank centralny, taki jak Rezerwa Federalna, działa stymulująco lub spowalniając gospodarkę.

Wyrażenie to najlepiej podsumować jako scenariusz, w którym banki centralne lub rządy nadmiernie reagują na wahania cyklu gospodarczego i rozluźniają monetarny oraz Polityka podatkowa zbyt daleko i zbyt szybko, nie czekając na ocenę wpływu ich początkowych działań. Kiedy głupiec zorientuje się, że woda jest za zimna, włącza gorącą wodę. Jednak dotarcie gorącej wody zajmuje trochę czasu, więc głupiec po prostu podkręca gorącą wodę do końca, w końcu sam się poparzy.

Zrozumieć głupca pod prysznicem

Każda zmiana wprowadzona w celu stymulowania szerokiej gospodarki, zwłaszcza tak dużej jak USA, wymaga czasu, aby się przez nią przebić. W kategoriach ekonomicznych Friedman opisał to, mówiąc, że między zmianami polityki pieniężnej a zmianami w gospodarce występują długie i zmienne opóźnienia.

Czas między wprowadzeniem zmiany w polityce pieniężnej a zmianami wyników gospodarczych może: obserwowane mogą być miesiące lub lata, a odstęp nie jest stały, ale może się zmieniać i zmienia się czas. Pełna integracja może zająć od sześciu miesięcy do dwóch lat do gospodarki i spływają do zmian w kredytach, inwestycjach, realnej produkcji i ostatecznie na konsumentach ceny.

Przyczyny opóźnień w polityce pieniężnej

Te luki zdarzają się, ponieważ poza wyidealizowanymi modelami ekonomicznymi nie ma pieniędzy neutralny dla gospodarki, a zmiany w podaży pieniądza nie przechodzą do gospodarki równomiernie rozłożonej, ale w określonych punktach i w ręce określonych uczestników rynku.

W związku z tym zmiany w polityce pieniężnej rozgrywają się poprzez szereg zdarzeń i transakcji w gospodarce, rozchodzących się od punktu wejścia (jako nowe rezerwy bankowe zwykle) i wpływający stopy procentowe, ceny, inwestycje i produkcja, gdy nowe pieniądze zmieniają właściciela z efektem falowym na zewnątrz.

Miejsce, w którym nowy pieniądz wchodzi do gospodarki i dokładny proces jego rozprzestrzeniania się w gospodarce, nie jest ustalony, ale jest uzależniony od specyfiki pieniądza. polityka: kto otrzymuje nowe pieniądze jako pierwszy i w kolejnych transakcjach oraz ogólne warunki rynkowe przez cały czas potrzebny na przepracowanie gospodarka.

Dla decydentów monetarnych stanowi to szczególny problem, jeśli są oni zainteresowani osiągnięciem publicznie określonych celów, jakimi są stabilizacja wskaźników ekonomicznych, takich jak bezrobocie i konsumpcja. inflacja. Nie mogą obserwować skutków jakiejkolwiek zmiany w polityce pieniężnej aż do nieokreślonego momentu w przyszłości i nie mogą być pewni, jak długo to potrwa.

W połączeniu z presją, by działać w celu rozwiązania pilnych problemów na rynkach finansowych, może to prowadzić do decydent do „nadmiernego korygowania” polityki pieniężnej i tworzenia długoterminowych problemów w reakcji na krótkoterminowe wymagania. W związku z tym wielu ekonomistów często ostrożnie podchodzi do nadmiernego sięgania i woli wprowadzać zmiany małymi, konsekwentnymi krokami.

Polityka pieniężna i metafora głupca pod prysznicem

Friedman stworzył metaforę „głupca pod prysznicem”, który nieustannie majstruje przy regulatorach ciepła i zimna ponieważ nie zdają sobie sprawy, że jest opóźnienie między zarządzeniem zmiany temperatury, a momentem takiej zmiany występuje.

Metafora, zastosowana w gospodarce, sugeruje, że decydenci są skłonni do przestrzeliwania swojego celu i robienia rzeczy raczej gorszych niż lepszych. Jednak Freidman wierzył, podobnie jak większość innych Monetaryści, takich jak prezesi Fed Alan Greenspan oraz Ben Bernanke, że opóźnienia te mogą być przybliżane i rozliczane przez mądrych decydentów, dokonując stopniowych zmian w polityce i śledząc warunki rynkowe w celu modelowania ich skutków.

Jednak biorąc pod uwagę niektóre z ekstremalnych wydarzeń gospodarczych i reakcję polityki pieniężnej na nie, w ciągu ostatnich kilku dekad może to być większym wyzwaniem, niż niektórzy sądzą. W gospodarce skłonnej do kryzysy finansowe, stała ewolucja technologii i relacji gospodarczych, i podlega radykalnemu nowemu niestandardowe polityki pieniężne, być może wpływ głupca pod prysznicem zawsze będzie trwałym elementem na rynkach zdominowanych przez banki centralne.