Teodor W. Definicja Schultza

Kim był Theodore W. Schultza?

Teodor W. Schultz, który nazywał się Ted Schultz, urodził się 30 kwietnia 1902 r. i zmarł w lutym. 26, 1998. Był amerykańskim laureatem Nagrody Nobla, ekonomistą i kierownikiem katedry ekonomii na Uniwersytecie w Chicago. Najbardziej znany jest z opracowania Teorii Kapitału Ludzkiego ożywienia gospodarczego po katastrofie.

Życie i kariera

Teodor W. Schultz urodził się na farmie w Południowej Dakocie. Uczęszczał do szkoły aż do ósmej klasy, kiedy z powodu braku siły roboczej w czasie I wojny światowej wyjechał do pracy w rodzinnym gospodarstwie. Później, zmotywowany uporczywymi kłopotami finansowymi, które widział wokół siebie w sektorze rolniczym, Schultz zapisałby się na specjalny program studiów rolniczych i ekonomicznych w Południowej Dakocie Państwo. W końcu uzyskał dyplom z rolnictwa i ekonomii w 1928 roku w wieku 26 lat. Dwa lata później, w 1930 roku ożenił się z Esther Werth, która była redaktorem wszystkich dzieł Schultza aż do jej śmierci w 1991 roku.

Schultz był profesorem na Iowa State University od 1930 do 1943. W 1943 roku wybuchł spór wokół oleomargaryny z pytaniem, czyim interesom ma służyć polityka gospodarcza: konsumentom czy producentom. Po tym, jak szkoła pod presją producentów nabiału stłumiła badania sprzyjające oleomargarynie, Schultz opuścił swoje stanowisko na uniwersytecie. Schultz studiował na Uniwersytecie w Chicago, gdzie służył do końca swojej kariery (kiedy nie wyjeżdżał za granicę w celach naukowych). W 1946 został kierownikiem Katedry Ekonomii i pełnił tę funkcję do 1961. Przyciągnął swojego przyjaciela i byłego studenta Davida Gale Johnsona do Chicago i razem wnieśli znaczny wkład w doktrynę, ekonomia ideologiczna i analityczna, która przyciągnęła poparcie kilku zamożnych darczyńców i fundacji charytatywnych, w szczególności Rockefellera Fundacja. W 1960 roku został prezesem American Economic Association. W 1979 otrzymał nagrodę Nagroda Nobla w dziedzinie ekonomii za badania nad rolą kapitału ludzkiego w rozwoju gospodarczym.

Składki

W swojej karierze Schultz wniósł szereg wkładów w rozwój nauk ekonomicznych. Obejmują one jego pracę nad ekonomiką rolnictwa krajów ubogich i rozwijających się oraz jego teorię rozwoju gospodarczego kapitału ludzkiego. W trakcie swoich badań Schultz faktycznie podróżował do wielu krajów, aby spotkać się z lokalnymi rolnikami, sołtysami i robotnikami.

Rolnictwo w krajach rozwijających się

Schultz rozszerzył swoją wczesną praktyczną pracę z ekonomii rolnictwa na globalne skupienie się na rozwoju regionów rolniczych w stosunkowo biednych krajach. Twierdził, że stagnacja gospodarcza na biednych, wiejskich obszarach rolniczych była w dużej mierze spowodowana polityką rządu, która przedkładała bogatsze obszary miejskie nad interesy rolnictwa. Polityki ograniczające ceny żywności i towarów rolnych, nieproporcjonalne opodatkowanie upraw i gruntów rolnych oraz brak wsparcia badań przez wiele rządów i usługi doradcze tłumią przedsiębiorczość wiejską i zmniejszają motywację i zdolność rolników do angażowania się w innowacje i inwestycje w rolnictwo, zgodnie z Schultza.

Kapitał ludzki i ożywienie gospodarcze

Schultz zauważył niezwykłą szybkość, z jaką powojenne gospodarki Japonii i Niemiec Zachodnich odbiły się od całkowitej dewastacji wynikającej z z okresu II wojny światowej, zwłaszcza w porównaniu ze stosunkowo nienaruszoną infrastrukturą gospodarczą Wielkiej Brytanii, która dotknęła dotkliwie gospodarczy depresja przez kilka lat po wojnie. Schultz ustalił, że pomoc zagraniczna ze strony Plan Marshalla w rzeczywistości szkodziło lokalnym gospodarkom w Europie, ponieważ chociaż pomoc była dystrybuowana za darmo, lokalne gospodarki zostały zniekształcone i stłumione, ponieważ bezpłatna i subsydiowana pomoc tłumiła ceny, uniemożliwiając lokalnym rolnikom konkurować.

Schultz doszedł do wniosku, że podstawową przyczyną sukcesu Niemiec i Japonii są zdrowi i wykształceni populacje obu narodów, wniosek, który ostatecznie stał się podstawą Kapitału Ludzkiego Teoria. To skłoniło go do podkreślenia jakości populacji jako kluczowego czynnika wzrostu gospodarczego i rozwoju ponad jakość lub ilość ziemi lub innych zasobów naturalnych. Doprowadziło to do poważnej zmiany w finansowaniu programów edukacji i promocji zdrowia przez instytucje międzynarodowe, takie jak Międzynarodowy Fundusz Walutowy oraz Bank Światowy.