Definicja hipotezy Bernoulliego

Jaka jest Hipoteza Bernoulliego?

Hipoteza Bernoulliego mówi, że osoba akceptuje ryzyko nie tylko na podstawie możliwych strat lub zysków, ale także w oparciu o użyteczność uzyskaną z samego ryzykownego działania. Hipoteza została zaproponowana przez matematyka Daniela Bernoulliego w celu rozwiązania tego, co było znane jako paradoks petersburski.

Paradoks Sankt Petersburga był pytaniem, które w zasadzie zadało pytanie, dlaczego ludzie niechętnie uczestniczą w uczciwych grach, w których szansa na wygraną jest tak samo prawdopodobna, jak szansa na przegraną. Hipoteza Bernoulliego rozwiązała paradoks, wprowadzając koncepcję oczekiwana użyteczność oraz stwierdzenie, że stopień użyteczności płynący z grania w grę jest istotnym czynnikiem decydującym o tym, czy wziąć udział, czy nie.

Zrozumienie hipotezy Bernoulliego

Hipoteza Bernoulliego wprowadza również pojęcie zmniejszania użyteczność krańcowa zysku z posiadania coraz większej ilości pieniędzy. Im więcej pieniędzy ma dana osoba, tym mniejszą pożyteczność zyskuje, zdobywając więcej pieniędzy. Dzięki temu osoba, która wygrała kilka rund gry i zdobyła dodatkowe pieniądze, będzie mniej skłonna do uczestniczyć w przyszłości, ponieważ czynnik użyteczności nie jest już obecny, chociaż szanse nie zmieniony.

Hipoteza Bernoulliego w finansach

Hipotezę Bernoulliego można zastosować do świata finansów, patrząc na tolerancja ryzyka. Wraz ze wzrostem ilości posiadanych pieniędzy osoba ta może stać się bardziej niechętna do podejmowania ryzyka (pomimo zdolności do podejmowania ryzyka wzrasta ze względu na wzrost kapitału), ponieważ z każdym dodatkowym dolarem doświadczają zmniejszonej użyteczności krańcowej zarobione. Ponieważ nie czują już poczucia użyteczności ze swoich zysków, nie chcą już grać w ryzykowną grę. Racjonalnie rzecz biorąc, nie ma powodu, aby przestać grać w grę, która ma uczciwe szanse. Innymi słowy, nie ma powodu, aby przestać inwestować na wyższym końcu spektrum ryzyka i zysku, aby zmaksymalizować zyski. W praktyce jednak ilość pieniędzy, które można wygrać/zarobić, w końcu nie jest już tego warta dla danej osoby, ponieważ użyteczność każdego dolara maleje, ponieważ masz ich więcej niż wystarczająco.

Hipoteza Bernoulliego, ściśle związana z ideą malejących przychodów krańcowych, zasadniczo stwierdza, że ​​jeden nie powinien akceptować wysoce ryzykownego wyboru inwestycyjnego, jeśli potencjalne zwroty zapewnią niewielką użyteczność lub wartość. Można oczekiwać, że młody inwestor, który ma przed sobą lata najwyższych dochodów, zaakceptuje więcej ryzyko inwestycyjne, ponieważ potencjalne zwroty mogą być bardzo cenne w porównaniu ze względnym brakiem takiej osoby bogactwo. Z drugiej strony emerytowany inwestor z dużymi oszczędnościami już w banku nie powinien szukać na wysoce niestabilną lub ryzykowną inwestycję, ponieważ potencjalne korzyści prawdopodobnie nie będą warte ryzyko.