Jaki wpływ na płace ma industrializacja?

Uprzemysłowienie to transformacja społeczeństwa z gospodarki rolnej na przemysłową. Uprzemysłowienie ma niezwykle pozytywny wpływ na płace, produktywność, generowanie bogactwa, mobilność społeczną i poziom życia. Podczas industrializacji wszystkie płace mają tendencję do wzrostu, chociaż płace niektórych rosną znacznie szybciej niż inne.

Wpływ uprzemysłowienia można zrozumieć, patrząc na dane historyczne lub dokonując przeglądu jego logicznych konsekwencji ekonomicznych. Poziom życia, tradycyjnie mierzony jako realny dochód na osobę, rośnie wykładniczo w trakcie i po uprzemysłowieniu.

Płace przed industrializacją

Według naukowców z Minneapolis Fed, produkt krajowy brutto (PKB) na mieszkańca zasadniczo nie zmienił się od powstania społeczeństw rolniczych do 1750 r.; szacują dochód na mieszkańca na 600 dolarów w tym okresie (używając 1985 dolarów).

W krajach takich jak Japonia, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone – gdzie polityka gospodarcza pozwoliło na największe uprzemysłowienie – dochód per capita przekroczył 25 000 $ (w 1985 dolarów) o 2010.

Światowa Organizacja Zdrowia definiuje „absolutne ubóstwo” jako życie za mniej niż 2 dolary dziennie, chociaż inne definicje wahają się od 1,25 do 2,50 dolara. Według tych standardów przeciętna osoba w każdym społeczeństwie na świecie żyła w absolutnej biedzie do 1750 roku.

Praca w życiu rolniczym często wiązała się z pracą tak długo, jak słońce wschodziło, a zatrzymywaniem się tylko dlatego, że nie było już światła. Robotnicy często żyli na polecenie swoich panów (niezależnie od tytułu). Oczekiwano, że dzieci zaczną pracować w bardzo młodym wieku, a większości ludzi nie wolno było zachować owoców swojej pracy. Wydajność był chronicznie niski. Zmieniło się to wraz z Rewolucja przemysłowa.

Rewolucja przemysłowa

Industrializacja na dużą skalę rozpoczęła się w Europie i Stanach Zjednoczonych pod koniec XVIII wieku po przyjęciu kapitalistycznych zasad ekonomicznych. Pod wpływem myślicieli takich jak John Locke, David Hume, Adam Smith i Edmund Burke, Anglia stała się pierwszym krajem, który położył nacisk na indywidualne prawa własności i zdecentralizowane gospodarki.

Zgodnie z tą filozofią, znaną jako klasyczny liberalizmAnglia doświadczyła najwcześniejszego rozwoju przemysłowego. Niski poziom wydatków publicznych i niski poziom podatków, wraz z końcem ery merkantylistycznej, wywołały eksplozję produktywności. Płace realne w Anglii rosły powoli od 1781 do 1819, a następnie podwoiły się w latach 1819-1851.

Według ekonomisty N.F.R. Rzemiosło, dochód na osobę wśród najbiedniejszych wzrósł w Anglii o 70% w latach 1760-1860. W tym czasie industrializacja dotarła do większości Europy i Stanów Zjednoczonych.

Wymiana życia rolniczego była dramatyczna. W 1790 r. rolnicy stanowili 90% siły roboczej w USA. W 1890 r. liczba ta spadła do 49% pomimo znacznie wyższego poziomu produkcji. Do 1990 r. rolnicy stanowili zaledwie 2,6% siły roboczej w USA.

Ekonomia industrializacji

Przed powstaniem klasycznego liberalizmu znaczna część bogactwa generowanego przez robotnika była opodatkowana. Bardzo niewiele zainwestowano w dobra kapitałowe, więc produktywność pozostała bardzo niska.

Rozwój kapitału stał się możliwy, gdy osoby prywatne mogły inwestować w konkurencyjne korporacje, a przedsiębiorcy mogli zwracać się do banków o kredyty biznesowe. Bez nich kupcy nie mogliby sobie pozwolić na innowacje lub rozwój lepszych dóbr kapitałowych. Produkcja masowa doprowadziły do ​​tańszych towarów i większych zysków.

Robotnicy są bardziej wydajni w przypadku dóbr kapitałowych związanych z uprzemysłowieniem, a firmy mają motywację do podbijania płac w kierunku krańcowego produktu dochodowego, gdy konkurują o pracowników. (Aby zapoznać się z pokrewnymi lekturami, zobacz „Czy industrializacja jest dobra dla gospodarki?")