Pierwszy Bank Stanów Zjednoczonych

Pierwszy Bank Stanów Zjednoczonych był projektem prowadzonym przez Aleksander Hamilton który istniał w latach 1791-1811. Jej pierwszy i główny oddział znajdował się w Filadelfii, a oddziały w końcu otworzyły się w Bostonie w Nowym Jorku, Charleston, Baltimore, Norfolk, Savannah, Nowy Orlean i Waszyngton, DC Odległy prekursor ten Rezerwa Federalna, Pierwszy Bank Stanów Zjednoczonych był pierwszym bankiem centralnym w kraju i odgrywał ważną rolę w kształtowaniu i wspieraniu raczkującej gospodarki Stanów Zjednoczonych we wczesnych latach po rewolucji.

Powstanie Banku

Pierwszy Bank Stanów Zjednoczonych został pierwotnie zaproponowany przez Alexandra Hamiltona, pierwszego amerykańskiego

Sekretarz Skarbu. Hamilton wzorował się na Bank of England i zaproponował, aby wraz z Pierwszym Bankiem Stanów Zjednoczonych, rząd federalny byłby głównym udziałowcem, a skarb federalny lokowałby tam swoje nadwyżki dochodów. Jego pierwotnym zamiarem było, aby bank drukował papierowe pieniądze i zapewniał stabilną walutę krajową, która mogłaby zastąpić Dolar kontynentalny.

Pierwotna propozycja Hamiltona była stanowczo sprzeciwiana przez Thomasa Jeffersona i jego antyfederalistycznych rodaków. Obawiali się, że Pierwszy Bank Stanów Zjednoczonych jest niezgodny z konstytucją i przedkłada interesy handlowe nad interesy gospodarki rolnej, którą chcieli wspierać.

Hamilton ostatecznie wygrał spór, a bank został utworzony w 1791 roku z 20-letnim statutem, 10 milionów dolarów w kapitału, 20% jego akcji jest w posiadaniu rządu federalnego i 20% członków zarządu mianowanych przez federalny rząd. Kiedy bank sprzedał swoje pozostałe udziały w swoim pierwsza oferta publiczna (IPO) do tej pory była to największa w kraju. Większość początkowych inwestorów stanowili obcokrajowcy, co wzbudziło nieufność kilku kongresmenów, ale zagraniczni udziałowcy nie mogli głosować w sprawach bankowych w ramach oryginalnego statutu banku. Również w ramach statutu sekretarz skarbu otrzymał upoważnienie do usuwania pieniędzy rządowych i swobodnej kontroli ksiąg banku.

Rola Banku

Bank pełnił funkcję agenta podatkowego rządu, ale sam nie był podmiotem rządowym, ponieważ 80% jego akcji i stanowisk w radzie dyrektorów należało do inwestorów prywatnych. W tym czasie bank był zarówno największym bankiem, jak i największą korporacją dowolnego typu w Stanach Zjednoczonych ze względu na wielkość jego kapitalizacji.

Bank pełnił wiele takich samych funkcji, jakie pełni dziś Rezerwa Federalna. Płaciła rachunki rządowe, zbierała i trzymała dochody z podatków, udzielała rządowi pożyczek i spłacała zagranicznych wierzycieli rządu. W przeciwieństwie do Rezerwy Federalnej, Pierwszy Bank Stanów Zjednoczonych pełnił również funkcję Bank komercyjny, przyjmowanie depozytów i udzielanie kredytów osobom fizycznym i korporacjom.

Chociaż First Bank nie emitował papierowych pieniędzy, tak jak zrobiły to Stany Zjednoczone Mennica zaczynając od przejścia ustawa monetarna z 1792 rPierwszy Bank emitował banknoty, które służyły jako forma pieniądza. Banknoty te były zwykle emitowane po zaciągnięciu przez prywatnych pożyczkobiorców pożyczek w banku, ale trafiły do ​​powszechnego obiegu na terenie całego kraju.

Pierwszy Bank Stanów Zjednoczonych nie ustalał bezpośrednio polityki gospodarczej, ale miał wpływ na stopy procentowe i dostępność kredytu ze względu na swoją wielkość jako największego pożyczkodawcy w kraju.

Wpływ Banku

Po uchwaleniu statutu banku w 1811 roku bank miał silny sprzeciw i nie miał prawdziwych zwolenników, odkąd Alexander Hamilton zginął w pojedynku z Aaronem Burrem. Statutu banku nie przedłużono, ale po tym, jak rząd federalny potrzebował finansowania w wyniku wojny z 1812 r., Drugi Bank Stanów Zjednoczonych został zarejestrowany w 1816 r.

Krytycy uważali, że bank ma zbyt dużą kontrolę nad gospodarką kraju i chcieli, aby ta kontrola została zdecentralizowana z banku federalnego do banków stanowych. Po reelekcji Andrew Jackson wycofał z banku wszystkie fundusze federalne, a jego statut nie został odnowiony w 1836 roku.

Dopiero w 1913 roku, kiedy prezydent Woodrow Wilson podpisał Ustawę o Rezerwie Federalnej, scentralizowana bankowość system powróciłby do Stanów Zjednoczonych po serii nasilających się kryzysów finansowych, których kulminacją była panika finansowa 1907.

Dolna linia

Pierwszy Bank Stanów Zjednoczonych był pierwszym scentralizowanym systemem bankowym i pomógł ustabilizować gospodarkę w niestabilnych latach po wojnie o niepodległość. Pomogło to ukształtować politykę fiskalną, która trwa do dziś za pośrednictwem Rezerwy Federalnej.