Rynki wschodzące: analiza PKB Filipin

Filipiny pod przewodnictwem prezydenta Benigno Aquino III, a następnie Rodrigo Duterte powoli, ale systematycznie wyłania się jako wschodzący tygrys, co zostało podkreślone przez Motoo Konishi, Bank Światowy Dyrektor Krajowy podczas Filipin Development Forum 2013.

Czyste rządy, silne przywództwo, rosnąca infrastruktura i działania polityczne wyrzuciły Filipiny na ścieżkę szybszego wzrostu. Jednak, jak we wszystkich rozwijających się gospodarkach, spływać w dół efekt musi jeszcze nabrać pełnego rozpędu, a kwestie społeczne, które hamują wzrost gospodarczy – ubóstwo, nierówności i bezrobocie – muszą zostać poważnie rozwiązane. Przyszłość jest obiecująca, ponieważ Filipiny mają młodą, rosnącą siłę roboczą, która mówi po angielsku, ma przekazy pieniężne z zagranicy, które są wysokie, a zadłużenie gospodarstw domowych należy do najniższych w Azji.

Chociaż gospodarka filipińska rosła w przeciętnym tempie aż do XXI wieku, gospodarka odnotowała znaczny wzrost w ciągu ostatnich 20 lat. Średni roczny wzrost w latach 2001-2009 wyniósł 4,6%, a w latach 2010-2019 do 6,4%. To przeniosło kraj z kraju o niższych średnich dochodach z dochodem narodowym brutto

na osobę 3 830 USD w 2018 r. dla kraju o wyższym średnim dochodzie, którego dochód narodowy brutto na mieszkańca ma wynosić od 3 956 USD do 12 235 USD w najbliższej przyszłości.

Wraz z poprawą sytuacji gospodarczej zmniejszyło się również ubóstwo. Z realne płace wzrasta ubóstwo zmniejszyło się z 23,3% w 2015 r. do 16,6% w 2018 r.; znaczny spadek w ciągu trzech lat.

Skład PKB

Skład produkt krajowy brutto (PKB) dzieli się zasadniczo na sektory rolnictwa, przemysłu i usług. W 2018 r. rolnictwo stanowiło 9,3% PKB, co oznacza najniższy wkład do PKB w historii kraju. Aby spojrzeć na to z innej perspektywy, rolnictwo odpowiadało za jedną czwartą PKB kraju w latach 80. i prawie jedną trzecią w latach 70. XX wieku. Z kolei sektor przemysłowy i usługowy stanowiły odpowiednio 30,8% i 60%. Należy zauważyć, że udział produkcji przemysłowej również systematycznie spadał w czasie, podczas gdy sektor usług znacznie wzrósł.

Zaniedbane rolnictwo, nigdy więcej

Filipiny stopniowo przeszły z gospodarki rolnej na przemysłową i zorientowaną na usługi. W 1980 r. rolnictwo stanowiło około jednej czwartej PKB kraju, ale z biegiem lat zmniejszyło się do 9,3%. Sektor rolny obejmuje leśnictwo, łowiectwo, rybołówstwo, uprawę roślin i produkcję zwierzęcą. Sektor stanowi około 25% siły roboczej. Głównymi produktami rolnymi są: trzcina cukrowa, orzechy kokosowe, ryż, kukurydza, banany, maniok (maniok), tapioka, ananasy, mango, wieprzowina, jajka, wołowina i ryby.

Niski poziom wydajność a powolny wzrost w sektorze rolnym Filipin spowodował wysoką częstość występowania ubóstwo w ramach sektora. Brak inicjatyw rządowych jest przede wszystkim odpowiedzialny za upadek sektora rolnego, który cierpi z powodu słabej infrastruktury i niskiego poziomu inwestycji. Czynniki te zostały zaakcentowane długimi sezonami suszy, które cierpiały w tym kraju.

Na szczęście wydaje się, że wszystko się zmienia, ponieważ rząd inwestuje obecnie w ten sektor. Rząd wspiera programy Departamentu Rolnictwa (DA) mające na celu poprawę bezpieczeństwa żywnościowego, dochodów na wsi i infrastruktury. Niektóre inicjatywy DA mające na celu zmniejszenie strat pożniwnych, przy jednoczesnym obniżeniu ceny produktów, jak a także stabilizujące koszty pracy, to mechanizacja gospodarstw rolnych, krajowe rolnictwo ekologiczne i usługi pożniwne Rozwój.

Jest też wspierany przez Bank Światowy Filipiński Projekt Rozwoju Obszarów Wiejskich, którego celem jest poprawa infrastruktury wiejskiej. Poza tym rząd szybko rozszerza program ubezpieczenia upraw, który pokryje koszty niszczycielskich zjawisk pogodowych, za pośrednictwem Philippine Crop Insurance Corporation. Biorąc pod uwagę te i wiele innych środków, sektor rolny Filipin powinien w niedalekiej przyszłości być świadkiem gwałtownego wzrostu produktywności i produkcji.

Przemysł

Sektor przemysłowy przez lata wnosił sprawiedliwy i trwały wkład w PKB Filipin, osiągając średnio 34% w latach 1980-2014 i spadając do 30,8% w 2018 roku. Sektor ten zatrudnia 18,39% siły roboczej kraju. Rząd Filipin stara się przyciągnąć bezpośrednie inwestycje zagraniczne w kraju poprzez poprawę jego infrastruktury. Kraj rozwinął szereg stref ekonomicznych, które przyciągnęły wiele zagranicznych firm. Istnieją doniesienia, które przewidują, że niektóre firmy przeniosą swoją produkcję z Chin, ich tradycyjnej bazy, na Filipiny i sąsiednie kraje Azji Południowo-Wschodniej. Środki te pomogą utrzymać wzrost sektora przemysłowego w nadchodzących latach.

Główne gałęzie przemysłu na Filipinach to produkcja i agrobiznes. W produkcji, wydobyciu i przetwarzaniu minerałów głównymi obszarami zainteresowania są farmaceutyki, przemysł stoczniowy, elektronika i półprzewodniki. Filipiny to jeden z najatrakcyjniejszych rynków farmaceutycznych w regionie Azji i Pacyfiku. Filipiny są również bogato wyposażone w złoża metali, a kraj ten przyciągnął na swoje ziemie wiele zagranicznych firm. Wśród nich są BHP i Sumitomo Metal Mining Co Ltd. Co więcej, pojawienie się zagranicznych graczy pomogło temu krajowi wykorzystać potencjał stoczniowy. Kraj wyspiarski jest czwartym co do wielkości krajem żeglugowym (po Chinach, Korei Południowej i Japonii).

Branża elektroniczna na Filipinach działa od połowy lat 70., kiedy to firmy z West szukał przeniesienia zakładów produkcyjnych, aby zwalczyć problemy rosnących kosztów produkcja. Od tego czasu przemysł elektroniczny na Filipinach tylko urósł i poprawił się i jest ważnym elementem gospodarki narodowej pod względem tworzenia miejsc pracy, składek podatkowych, eksport, dochód gospodarstwa domowego oraz udział w PKB.

Agrobiznes składa się głównie z przetworzonych owoców i warzyw, wodorostów, przecierów z owoców tropikalnych i soki, świeże owoce tropikalne, olej z nasion mango, plantacja cukru, bioetanol, biopaliwa, kokos metylowy ester.

Sektor usług oparty na BPO

ten Sektor usług Filipiny wyprzedziły sektor przemysłowy pod względem wkładu w PKB na początku lat 80., wzrastając z 36% w 1980 r. do 60% obecnie. Sektor usług zatrudnia obecnie 56,7% siły roboczej w kraju, czyli więcej niż sektor rolniczy i przemysłowy łącznie.

W sektorze usług, Outsourcing procesów biznesowych (BPO) odegrał znaczącą rolę we wzroście sektora. Filipiny były w stanie rozwinąć swój sektor BPO dzięki posiadaniu specjalistów mówiących niezbędnymi językami, częściowo ze względu na zainteresowanie USA. kultura, której kraj jest największym rynkiem BPO na Filipinach, oraz skoncentrowany na obsłudze klienta aspekt profesjonalistów z branży.

Drugim ważnym segmentem w sektorze usług jest turystyka, która ma długą historię umiarkowanego wzrostu. Turystyka na Filipinach nie była w stanie optymalnie wykorzystać swoich zasobów i pozostawała w tyle za swoimi regionalnymi kuzynami (takimi jak Singapur, Indonezja i Tajlandia) w przyciąganiu międzynarodowych turystów. Niedostateczna infrastruktura (lotniska, słaba łączność kolejowa i drogowa), niewystarczająca oferta usług i obiektów turystycznych to główne przyczyny tego stanu rzeczy.

Kolejnym segmentem są usługi eksportowe, które obejmują usługi świadczone przez Filipińczyków pracujących poza granicami kraju jako migranci stali, czasowi lub nielegalni. Przekazy pieniężne Filipińczyków pracujących za granicą znacznie wzrosły na przestrzeni lat. Ich miejsca pracy również uległy zmianie strukturalnej, przechodząc z usług o niskim standardzie na bardziej profesjonalne, wymagające umiejętności związanych z wyższym wykształceniem.

Przekazy z zagranicy nadal utrzymują się na wysokim poziomie 10,2% całkowitego PKB w 2018 r. Było to 8,5% w 2000 r., 3,3% w 1990 r. i 1,93% w 1980 r. Pojawienie się branży BPO jest postrzegane jako siła napędowa wydatków konsumenckich i tworzenia miejsc pracy dzięki silnym dochodom zagranicznym. Okazuje się to dobrym alternatywnym mechanizmem dla narodu. Rozwijająca się baza i perspektywy rozwoju branży BPO nie tylko wzmocnią sektor usług w kraju, ale mogą: przekonuje także niektórych swoich obywateli do powrotu do domu, jednocześnie zwalczając zagrożenie spadkiem przekazów pieniężnych od swoich obywateli za granicą.

Dolna linia

Dla każdej gospodarki niezbędny jest zrównoważony i harmonijny rozwój sektorów rolnictwa, przemysłu i usług. Gdy zostaną one osiągnięte, poprawa w wyższych sektorach gospodarki następuje całkiem naturalnie. Przez wiele dziesięcioleci Filipiny pozostawały w tyle za bardziej zamożnymi sąsiadami z Azji Południowo-Wschodniej i Azji Wschodniej pod względem rozwoju gospodarczego i społecznego. Ale te czasy minęły. Wydaje się, że Filipiny są dziś mocno na ścieżce wzrostu i zrównoważonego rozwoju.