Rynki wschodzące: analiza PKB Korei Południowej

Kiedyś nękana politycznym chaosem i biedą, Korea Południowa stała się azjatyckim gigantem, którego gospodarka stoi wysoko wśród wielu innych konkurentów. Nic więc dziwnego, że jego spektakularny wzrost gospodarczy jest popularnie nazywany „Cudem rzeki Han”. Teraz klub o wartości bilionów dolarów, który plasuje się na 12 miejscu na świecie^NS największy, z produkt krajowy brutto z 1,65 biliona dolarów w 2019 r. Korea Południowa ma przed sobą tylko jeden kierunek: solidny wzrost, zwłaszcza będąc światowym liderem innowacji.

Krótka historia gospodarki Korei Południowej

Cofając się w czasie, Korea Południowa, znana również jako Republika Korei, poniosła ogromne straty podczas wojny koreańskiej, która trwała od 1950 do 1953 roku. Zanim wojna się skończyła, gospodarka kraju była w rozsypce, infrastruktura została zniszczona i istniała silna zależność od pomocy amerykańskiej.

Jednak transformacja kraju z ubóstwa w zamożność była fenomenalna. Korea Południowa stała się częścią Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) w 1996 r. Od tamtego czasu nie patrzy się wstecz, a dziś jest to szybko rozwijający się, wysoce uprzemysłowiony kraj, który może służyć jako wzór do naśladowania dla wszystkich krajów rozwijających się. Ważnym czynnikiem przyczyniającym się do tego procesu wzrostu jest kultura innowacji, która panuje w Korei Południowej atmosferę przyjazną dla inwestorów i niezwykle serdeczną z większością krajów Azji rynek.

Skład PKB

Korea Południowa jest klasyfikowana jako kraj o „wysokich dochodach OECD” przez Bank Światowy i jest w dużej mierze wspierany przez sektor przemysłowy i usługowy, ale tylko niewielka ilość pochodzi z sektora pierwotnego według danych z 2019 r.

Rolnictwo

W pierwszych latach po podziale Półwyspu Koreańskiego rolnictwo stanowiło prawie 50% PKB kraju, ale Korea Południowa szybko przenosi swoją bazę do sektora przemysłowego. Wkład sektora rolnego w PKB spadł do 15% do lat 80., spadając poniżej 10% pod koniec lat 80. i utrzymuje się poniżej 5% od 1998 r. Dziś jest to niecałe 2%. Sektor rolny, w tym leśnictwo, łowiectwo i rybołówstwo, a także uprawa roślin i produkcja zwierzęca, obecnie zatrudnia zaledwie 4,77% populacji i przyczynia się do niewielkiego udziału 1,69% w PKB.

Surowa topografia Korei Południowej pozostawia niewiele miejsca na uprawę rolną, ponieważ tylko 14,1% całkowitej powierzchni gruntów ornych jest przeznaczone do uprawy. W związku z tym kraj musi w dużym stopniu polegać na imporcie produktów rolnych i surowców do przetwórstwa.

Wraz z postępującą urbanizacją i rosnącymi kosztami pracy ludzie odeszli od sektora rolniczego. Pozostały niewielki sektor produkcji jest w znacznym stopniu zależny od dotacji rządowych i protekcjonistycznej polityki handlowej. Korea Południowa importuje obecnie zboża paszowe, soję, pszenicę i skóry zwierzęce, aby prowadzić hodowlę i przemiał oraz przemysł zorientowany na eksport, taki jak tekstylia i wyroby skórzane.

Głównymi dostawcami żywności do Korei Południowej są Stany Zjednoczone (kukurydza, mięso, skóry, soja, pszenica przemiału i bawełna), Chiny (skrobia i browar pozostałości, mrożone i konserwowane warzywa, ryż, przetworzona żywność, soja), Australia (wołowina, pszenica, cukier, nabiał), Unia Europejska (wieprzowina, wino, przetwory) żywność, produkty mleczne), ASEAN (guma, olej palmowy, banany, śruty oleiste), Brazylia i Argentyna (soja, śruta sojowa, olej sojowy) oraz Nowa Zelandia (wołowina, produkty mleczne, kiwi).

Przemysł

Sektor przemysłowy przez lata stale przyczyniał się do krajowego PKB, pochłaniając około jednej czwartej siły roboczej. W przemyśle, na który składa się produkcja, górnictwo, budownictwo, energia elektryczna i woda oraz gazu jako swoich podsektorów, produkcja była motorem postępu gospodarczego, zwłaszcza w okresie Lata 80.

Z 34-procentowego udziału przemysłu w PKB Korei Południowej, 23-procentowy udział wniosła sama produkcja w 1980 roku. Udział ten wzrósł do 25% 39% udziału sektora przemysłowego w 1991 i 2014 roku, podczas gdy produkcja stanowiła 30% 38% udziału sektora przemysłowego w produkcie krajowym brutto. Od 2021 r. produkcja stanowi 28% PKB.

Poza produkcją, działalność wydobywcza odnotowuje w ostatnich latach pewien stały wzrost, chociaż ogranicza się do kilku metali i minerałów. Korea Południowa produkuje stal, cynk, miedź, złoto, rudę żelaza, ołów, magnezyt, baryt, srebro i wolfram; jednak zasoby krajowe nie były w stanie zaspokoić popytu sektora przemysłowego. Dlatego Korea Południowa musi import minerał Surowce wypełnić lukę.

Największe gałęzie przemysłu Korei Południowej to elektronika, motoryzacja, telekomunikacja, przemysł stoczniowy, chemikalia i stal. Kraj jest jednym z największych producentów artykułów elektronicznych i półprzewodników, z popularnymi na całym świecie markami, takimi jak Samsung Electronics Co. Ltd. oraz Półprzewodnik Hynix (SK Hynix Inc.).

Krajowy przemysł motoryzacyjny jest wysoko rozwinięty i ma ogromne możliwości produkcji samochodów. Niektóre ze znanych koreańskich marek to Hyundai, Renault Samsung i Kia. Wsparcie rządu Korei Południowej uczyniło z tego kraju jeden z najbardziej aktywnych rynków telekomunikacyjnych i informatycznych.

Jest to dynamicznie rozwijający się rynek telefonii komórkowej i ma jedną z najwyższych na świecie liczby usług szerokopasmowych na mieszkańca. Korea Południowa jest światowym liderem w przemyśle stoczniowym; cztery z ośmiu największych przedsiębiorstw to firmy południowokoreańskie, przy czym największym jest Hyundai Heavy Industries.

Usługi

ten trzeciorzędny przemysł lub sektor usług stopniowo rósł pod względem wkładu do PKB kraju; z około 39% PKB kraju w 1965 r. do 50% w 1980 r. do 57% w obecnych czasach. Jednak sektor jeszcze nie osiągnął swojego optymalnego potencjału, ponieważ większość jego wzrostu pochodzi z dodawania pracowników, a nie z doskonalenia wydajność.

Sektor zapewnia zatrudnienie ponad 70% koreańskiej siły roboczej. Korea Południowa również pozostaje w tyle za krajami takimi jak Japonia (72%), Stany Zjednoczone (79%) i Wielka Brytania (81%) pod względem udziału w PKB wspieranego przez sektor usług według jego udziału w zatrudnieniu.

Sektor usług powinien odgrywać główną rolę w nadchodzących latach wraz ze wzrostem inwestycji w obszarach takich jak: opieka medyczna, turystyka i edukacja, które z kolei stałyby się generatorami miejsc pracy dla narodu młodzież.

Dolna linia

Korea Południowa rozwijała się w szybkim tempie od czasu rozwidlenia Półwyspu Koreańskiego. Przyjęcie metod kapitalistycznych dobrze się sprawdziło dla narodu, który dziś charakteryzuje się niskim bezrobocie, od niskiego do umiarkowanego inflacja, nadwyżka eksportowa i dość sprawiedliwy podział dochodów. Pozostaje jednak wiele wyzwań w postaci starzejącego się społeczeństwa, sztywnego rynku pracy, silnej zależności od importu i ograniczonego rynku krajowego.