Jak Fed może zwiększyć zagregowany popyt?

Zagregowany popyt jest miarą całkowitej konsumpcji towarów i usług w dowolnym okresie i jest najważniejszym składnikiem, na który rząd może się kierować poprzez politykę fiskalną lub monetarną.

Jak Fed wpływa na zagregowany popyt

ten Rezerwy Federalnej bezpośredni wpływ na zagregowany popyt jest łagodny, chociaż Fed może zwiększyć zagregowany popyt w sposób pośredni, obniżając stopy procentowe. Kiedy obniża stopy procentowe, ceny aktywów rosną. Wyższe ceny aktywów takich jak domy i akcje zwiększają zaufanie konsumentów, prowadząc do zakupów większych przedmiotów i wyższych ogólnych poziomów wydatków. Wyższe ceny akcji często prowadzą do tego, że firmy są w stanie pozyskać więcej pieniędzy po niższych stawkach.

Zadaniem Fedu jest zrównoważenie konkurujących ze sobą celów zatrudnienia i poziomy cen. Jednak zagregowany popyt jest ważnym składnikiem obu tych środków. Dlatego Rezerwa Federalna jest tym głęboko zaniepokojona. Gdy zasoby są ograniczone i następuje wzrost zagregowanego popytu,

ryzyko inflacyjne zwiększać. Jeśli całkowita konsumpcja towarów i usług w gospodarce spada, firmy muszą puścić pracowników w odpowiedzi na spadające dochody.

Polityka fiskalna i łączny popyt

Polityka fiskalna jest o wiele bardziej bezpośrednim sposobem wpływania na zagregowany popyt, ponieważ może przekazać pieniądze bezpośrednio w ręce konsumentów — zwłaszcza tych, którzy mają największą krańcową skłonność do wydawania. Te zwiększone wydatki prowadzą do pozytywnych efektów ubocznych, takich jak zatrudnianie większej liczby pracowników przez firmy.

Niektóre typowe sposoby wykorzystania polityki fiskalnej w celu zwiększenia zagregowanego popytu obejmują obniżki podatków, wydatki wojskowe, programy zatrudnienia i rabaty rządowe. Natomiast polityka pieniężna wykorzystuje stopy procentowe jako mechanizm do osiągnięcia swoich celów.

Warunki finansowe ustalone przez Fed

Największym efektem Rezerwy Federalnej w zwiększeniu zagregowanego popytu jest stworzenie korzystnych warunków finansowych. Brakuje mu narzędzi do generowania zagregowanego popytu na drodze polityki fiskalnej, ale może stworzyć środowisko, w którym niski stopy procentowe prowadzą do niższych kosztów finansowania zewnętrznego i wyższych cen aktywów, co sprzyja zwiększonym wydatkom i inwestowanie.

Oczywiście wydatki i inwestycje odgrywają dużą rolę w określaniu aktywności gospodarczej w krótkim i długim okresie. Dlatego pod pewnymi względami Rezerwa Federalna jest jak akcelerator dla gospodarki.

W pewnych okolicznościach polityka pieniężna może być dość nieskuteczna w zwiększaniu zagregowanego popytu. Jednym z takich okresów było ożywienie po Wielka Recesja. Kryzys finansowy pozostawił poważne blizny na konsumentach i przedsiębiorstwach. W tym czasie polityka fiskalna nie była na tyle agresywna, aby zniwelować lukę między rzeczywistą miarą zagregowanego popytu a idealnym poziomem zagregowanego popytu. Podczas gdy gospodarka kulała – rosnąc w anemicznym tempie – wszelkiego rodzaju aktywa finansowe były bardzo silne.

Ograniczenia polityki pieniężnej

Rynki obligacji, giełdy i towary osiągnęły rekordowe maksima w ciągu pięciu lat od najniższego poziomu cen aktywów z marca 2009 roku.Warunki ekonomiczne powoli się poprawiały, ale wiele osób zostało wyłączonych z ożywienia. Ta rozbieżność podkreśla ograniczenia Polityka pieniężna w tych okolicznościach.

Tymczasem impas w Kongresie doprowadził do całkowitego wstrzymania wszelkich dyskusji na temat polityki fiskalnej. Rezerwa Federalna zaczęła kupować obligacje warte miliardy dolarów, aby poprawić płynność i warunki finansowe. Biorąc pod uwagę słabe ożywienie, nie udało się wygenerować zagregowanego popytu.

Krytycy Rezerwy Federalnej podkreślają to jako dowód, że jej polityka jest nieskuteczna w pomaganiu klasie średniej. Dodatkowo mówią, że owoce łatwych warunków finansowych płyną do tych, którzy posiadają aktywa. Łatwe warunki finansowe prowadzą do aktywów bąbelki, co może prowadzić do marnotrawstwa inwestycji, niszczenia bogactwa i szkody dla gospodarki.

Obrońcy polityki pieniężnej argumentują, że bez polityki pieniężnej gospodarka byłaby znacznie gorsza. Jednak trudno to określić ilościowo. Jednym z porównań jest względna lepsza wydajność Stanów Zjednoczonych w porównaniu z Europą lub Japonią. Rezerwa Federalna była znacznie bardziej agresywna niż te. banki centralne, co zaowocowało wyższymi stopami wzrostu.