Definicja Departamentu Pracy (DOL)

Co to jest Departament Pracy (DOL)?

Departament Pracy Stanów Zjednoczonych (DOL) jest agencją na szczeblu gabinetu odpowiedzialną za egzekwowanie federalnych standardów pracy i promowanie dobrostanu pracowników. Urzędem kieruje sekretarz pracy, stanowisko zajmowane przez Martina J. Walsh od 23 marca 2021 r.

Zrozumienie Departamentu Pracy

DOL działa na rzecz poprawy warunków pracy i ogólnego stanu rynku pracy. Ma na celu stworzenie możliwości zatrudnienia, ochronę świadczeń emerytalnych i świadczeń zdrowotnych, pomoc pracodawcom znajdować pracowników, zachęcać do rokowań zbiorowych i śledzić zmiany w zakresie odpowiednich zagadnień ekonomicznych metryka. Jest także macierzystą agencją Biuro Statystyki Pracy (BLS), który gromadzi i publikuje dane dotyczące rynku pracy i gospodarki, w tym: stopa bezrobocia i Indeks cen konsumpcyjnych.

Prawa egzekwowane przez Departament Pracy

Departament Pracy egzekwuje ponad 180 federalnych przepisów prawa pracy, w tym te dotyczące Kompensacja pracowników, związki zawodowe, świadczenia pracownicze, bezpieczeństwo i higiena pracy, prawa weteranów oraz urlop rodzicielski i lekarski. Przepisy te obejmują około 150 milionów pracowników i 10 milionów miejsc pracy.

Jednym z najlepszych przykładów jest Ustawa o uczciwych standardach pracy, który wyznacza standardy dla płace minimalne i stanowi, że wynagrodzenie za nadgodziny musi wynosić półtora raza zwykłej stawki wynagrodzenia. Ogranicza również liczbę godzin, jaką może przepracować osoba poniżej 16 roku życia, a osobom poniżej 18 roku życia zabrania wykonywania niebezpiecznych prac.

Główny Departament Agencji Pracy

Administracja Bezpieczeństwa i Higieny Pracy (OSHA)

ten Ustawa o bezpieczeństwie i higienie pracy z 1970 r reguluje warunki bezpieczeństwa i higieny pracy, do których przestrzegania są zobowiązani pracodawcy. Prawo jest zarządzane przez Administrację Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy (OSHA), agencję DOL.

Wśród obowiązków OSHA jest zmniejszanie zagrożeń bezpieczeństwa i zdrowia w miejscu pracy, ustalanie obowiązkowych standardów bezpieczeństwa i higieny pracy, inicjowanie badań w zakresie bhp, utrzymywanie programów szkoleniowych zwiększających kompetencje i liczbę personelu zaangażowanego w tej dziedzinie oraz tworzenie raportowania i egzekwowania procedury.

Administracja bezpieczeństwa świadczeń pracowniczych (EBSA)

Administracja Bezpieczeństwa Świadczeń Pracowniczych (EBSA) powstała w lutym 2003 roku i „jest odpowiedzialny za administrowanie i egzekwowanie przepisów tytułu dotyczących powiernictwa, sprawozdawczości i ujawniania jeden z Ustawa o zabezpieczeniu dochodów emerytalnych pracowników z 1974 r. (ERISA)”. Wcześniej był znany jako Administracja Świadczeń Emerytalnych i Opieki Społecznej i rozpoczął swoją działalność jako Program Świadczeń Emerytalnych i Opieki Społecznej w 1959 roku. EBSA jest jednostką podgabinetową ze stanowiskami asystenta sekretarza i zastępcy asystenta sekretarza.

Jej zadaniem jest edukacja i pomoc pracownikom, emerytom i ich rodzinom oraz zaplanuj sponsorów na ich plany emerytalne, zdrowotne i socjalne. Jego celem jest upewnienie się, że ludzie rozumieją swoje prawa wynikające z prawa i ubiegają się o wszystkie należne im świadczenia. Oferuje bezpośrednią, indywidualną pomoc telefoniczną, onlinepisemnie i osobiście. Zajmuje się wnioskami o zwolnienie na podstawie tytułu I ERISA oraz skargami konsumenckimi dotyczącymi wszelkich naruszeń prawa.

Zasięg EBSA jest ogromny, pomagając prawie 154 milionom osób objętych około 722 000 prywatnych planów emerytalnych, 2,5 milionów planów zdrowotnych i 885 000 innych planów świadczeń socjalnych, które łącznie mają około 11,8 biliona dolarów w aktywa.

Biuro Międzynarodowych Spraw Pracy (ILAB)

Biuro Międzynarodowych Spraw Pracy odwraca swoje inicjały, tworząc swój akronim (ILAB). Rozpoczęło się w 1947 roku za prezydentury Harry'ego Trumana jako Biuro Międzynarodowych Spraw Pracy, a obecną nazwę zyskało w 1959 roku. ILAB istnieje po to, aby promować sprawiedliwe globalne warunki gry dla pracowników amerykańskich i międzynarodowych. Zajmuje się „egzekwowaniem zobowiązań handlowych, wzmacnianiem standardów pracy oraz zwalczaniem międzynarodowej pracy dzieci, pracy przymusowej i handlu ludźmi”.

ILAB składa się z trzech głównych biur: Urzędu Pracy Dzieci, Pracy Przymusowej i Handlu Ludźmi (OCFT); Biuro Stosunków Międzynarodowych i Badań Ekonomicznych (OIRER); oraz Urząd ds. Handlu i Pracy (OTLA). Reprezentuje rząd USA w Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) i uczestniczy w międzynarodowych forach, takich jak G20, Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), Międzyamerykańskiej Konferencji Ministrów Pracy (IACML) oraz Współpracy Gospodarczej Azji i Pacyfiku (APEC).

Historia Departamentu Pracy

DOL został utworzony w 1913 roku przez prezydenta Williama Howarda Tafta, na krótko przed objęciem urzędu przez prezydenta Woodrowa Wilsona. Ustawa, która stworzyła DOL, określała, że ​​jej celem było „wspieranie, promowanie i rozwijanie dobrobytu” osób pracujących, aby poprawić ich warunki pracy i zwiększyć ich szanse na rentowność zatrudnienie."

DOL obejmował cztery istniejące biura w momencie jego tworzenia, którymi były Biuro Statystyki Pracy (BLS), Biuro Imigracji, Biuro Naturalizacji i Biuro Dzieci. Stworzyła także US Conciliation Service. W 1916 roku Kongres uchwalił Ustawę Adamsona, pierwszą ustawę federalną, która miała wpływ na warunki zatrudnienia przez firmy prywatne. Stworzyła również ośmiogodzinny dzień pracy dla kolejarzy. Od tego czasu DOL przejął kontrolę nad kilkoma aspektami miejsca pracy i rynku pracy.

Pierwszym sekretarzem pracy był kongresman William B. Wilson, który pełnił tę funkcję do 1921 roku. Warto zauważyć, że pierwsza w historii kobieta z gabinetu była sekretarką pracy. Frances Perkins została zaprzysiężona na stanowisko w 1933 roku za prezydenta Franklina Delano Roosevelta.

W 2018 roku prezydent Donald Trump ogłosił plan połączenia Departamentu Pracy i Departamentu Edukacji. Nowym podmiotem miałby być Departament Edukacji i Siły Roboczej, a powodem fuzji było zapewnienie lepszej organizacji, wydajności i konsolidacji usług. Krytycy tej propozycji nazwali to sposobem znacznego zmniejszenia, a nawet zakończenia rządów federalnych zaangażowanie w edukację, w tym udział resortu oświaty w egzekwowaniu prawa obywatelskiego prawa. Plan wymagał zgody Kongresu, co nie nadchodziło, więc nigdy nie stał się prawem.