Definicja twierdzenia o separacji Fishera

Co to jest twierdzenie Fishera o separacji?

Twierdzenie Fishera o separacji jest teorią ekonomiczną, która postuluje, że przy założeniu sprawnego rynki kapitałowe, wybór inwestycji przez firmę jest oddzielony od preferencji inwestycyjnych jej właścicieli, a zatem firma powinna być motywowana jedynie do maksymalizacji zysków. Innymi słowy, firma nie powinna dbać o preferencje użytkowe akcjonariuszy co do dywidendy i reinwestycji. Zamiast tego powinna dążyć do optymalnej funkcji produkcyjnej, która przyniesie najwyższe możliwe zyski akcjonariuszom.

Pomijając pragnienia akcjonariuszy na rzecz maksymalizacji wartości firmy, twierdzenie Fishera o separacji argumentuje, że firma ostatecznie odniesie sukces w zapewnieniu większego długoterminowego dobrobytu zarówno menedżerom, jak i akcjonariusze.

Jak działa twierdzenie Fishera o separacji

Punktem wyjścia do twierdzenia Fishera o separacji jest podstawowe pojęcie, że menedżerowie firmy i jej akcjonariusze mają różne cele: akcjonariusze mają preferencje, które odpowiadają ich potrzebom – lub, w żargonie twierdzeń, „konsumpcja celów”. Ale menedżerowie firmy nie mają rozsądnych środków, aby ustalić, jakie indywidualne potrzeby inwestorów mają są. Ponadto akcjonariuszom często brakuje zrozumienia, czego firma potrzebuje, aby podejmować decyzje, które przyniosą firmie korzyści w dłuższej perspektywie.

Tak więc twierdzenie Fishera o separacji mówi, że menedżerowie powinni ignorować to, czego chcą inwestorzy. Zamiast tego głównym celem korporacji i jej zarządzania powinno być maksymalne zwiększenie wartości firmy. Twierdzenie to dowodzi, że potrzeba zwiększenia wartości firmy przebija priorytety akcjonariuszy, którzy chcą skorzystać z wypłaty dywidendy lub sprzedaży akcji.

W związku z tym kierownictwo lepiej skoncentrowałoby się na możliwościach produkcyjnych. Czyniąc to, powinni pamiętać:

• Decyzje inwestycyjne firmy są niezależne od preferencji konsumpcyjnych właściciela (właścicieli) (lub udziałowców, spółki publiczne)
• Decyzja inwestycyjna jest niezależna od decyzji o finansowaniu
• Wartość projektu kapitałowego/inwestycji jest niezależna od kombinacji metod —kapitał, dług i/lub gotówka – wykorzystane do sfinansowania projektu

Kadra kierownicza, która podejmuje decyzje inwestycyjne mające na celu usprawnienie działalności i jej podstawowej działalności, powinna założyć, że w zagregowane, cele konsumpcyjne inwestorów mogą być spełnione, jeśli kierownictwo maksymalizuje zyski przedsiębiorstwa na ich w imieniu. Innymi słowy, zwiększając zyski i wartość firmy, akcjonariusze ostatecznie odniosą korzyści i będą szczęśliwi. Wygrana dla wszystkich, zarówno menedżerów, jak i inwestorów.

Kim był Irving Fisher?

Twierdzenie Fishera o separacji nosi imię Irvinga Fishera, który opracował je w 1930 roku. Zostało to opublikowane w jego pracy Teoria zainteresowania.

Irving Fisher (1867-1947) był ekonomistą wykształconym na Uniwersytecie Yale, który wniósł liczne wkłady w: ekonomia neoklasyczna w badaniach nad teorią użyteczności, kapitałem, inwestycjami i stopami procentowymi. Ekonomia neoklasyczna traktuje podaż i popyt jako główne siły napędowe gospodarki.

Fisher był płodnym pisarzem: od 1912 do 1935 stworzył łącznie 331 dokumentów – w tym przemówienia, listy do gazet, artykuły, raporty dla organów rządowych, okólniki i książki. Wraz z Teoria zainteresowania, Charakter kapitału i dochodu (1906) i Stopa procentowa (1907) były przełomowymi pracami, które wpłynęły na pokolenia ekonomistów.

Uwagi specjalne

Twierdzenie Fishera o separacji było ważnym spostrzeżeniem, powszechnie uważanym za podstawę wielu teorii finansowych.

Na przykład służył jako podstawa dla Twierdzenie Modiglianiego-Millera, po raz pierwszy opracowany w 1958 r., w którym stwierdzono, że przy sprawnych rynkach kapitałowych na wartość firmy nie ma wpływu sposób, w jaki finansuje ona inwestycje lub wypłaca dywidendy. Istnieją trzy główne sposoby finansowania inwestycji: dłużne, kapitałowe oraz wewnętrznie generowana gotówka. Wszystko inne jest równe, wartość firmy nie zmienia się w zależności od tego, czy korzysta ona głównie z finansowania dłużnego czy kapitałowego.