Definicja luzowania ilościowego (QE)

Co to jest luzowanie ilościowe (QE)?

Poluzowanie ilościowe (QE) jest formą niekonwencjonalnego Polityka pieniężna w którym bank centralny kupuje długoterminowe papiery wartościowe z otwartego rynku w celu zwiększenia podaży pieniądza oraz zachęcenia do udzielania pożyczek i inwestycji. Kupowanie tych papierów wartościowych dodaje gospodarce nowe pieniądze, a także służy obniżeniu stóp procentowych poprzez licytowanie papierów wartościowych o stałym dochodzie. Rozszerza także bilans banku centralnego.

Gdy krótkoterminowe stopy procentowe są na poziomie lub zbliżają się do zera, normalne operacje otwartego rynku banku centralnego, którego celem są stopy procentowe, nie są już skuteczne. Zamiast tego bank centralny może kierować określone ilości aktywów do zakupu. Luzowanie ilościowe zwiększa podaż pieniądza kupując aktywa z nowo utworzonych rezerw bankowych, aby zapewnić bankom więcej płynność.

Zrozumienie luzowania ilościowego

Aby przeprowadzić luzowanie ilościowe, banki centralne zwiększyć podaż pieniądza kupując obligacje rządowe i inne papiery wartościowe. Zwiększenie podaży pieniądza maleje stopy procentowe. Gdy stopy procentowe są niższe, banki mogą udzielać pożyczek na łatwiejszych warunkach. Poluzowanie ilościowe jest zazwyczaj wdrażane, gdy stopy procentowe są już bliskie zeru, ponieważ w tym momencie banki centralne mają mniej narzędzi do wpływania na wzrost gospodarczy.

Jeśli samo luzowanie ilościowe traci skuteczność, rząd Polityka fiskalna mogą być również wykorzystywane do dalszego zwiększania podaży pieniądza. Jako metoda, luzowanie ilościowe może być kombinacją zarówno polityki pieniężnej, jak i fiskalnej; na przykład, jeśli rząd kupuje aktywa, które składają się z długoterminowych obligacji rządowych, które są emitowane w celu sfinansowania antycyklicznych wydatków deficytowych.

Uwagi specjalne

Jeśli banki centralne zwiększą podaż pieniądza, może to stworzyć inflacja. Najgorszym możliwym scenariuszem dla banku centralnego jest to, że jego strategia luzowania ilościowego może spowodować inflację bez zamierzonego wzrostu gospodarczego. Sytuacja gospodarcza, w której występuje inflacja, ale nie ma wzrostu gospodarczego, nazywa się stagflacja.

Chociaż większość banków centralnych jest tworzonych przez rządy swoich krajów i ma pewien nadzór regulacyjny, nie mogą one zmusić banków w swoim kraju do zwiększenia akcji kredytowej. Podobnie banki centralne nie mogą zmuszać kredytobiorców do szukania kredytów i inwestowania. Jeśli zwiększona podaż pieniądza stworzona przez poluzowanie ilościowe nie przebije się przez banki i w gospodarce luzowanie ilościowe może nie być skuteczne (poza narzędziem ułatwiającym deficyt) wydatków).

Inną potencjalnie negatywną konsekwencją luzowania ilościowego jest to, że może: dewaluować waluta krajowa. Podczas gdy zdewaluowana waluta może pomóc krajowym producentom, ponieważ eksportowane towary są tańsze w na rynku globalnym (a to może pomóc stymulować wzrost), spadająca wartość waluty powoduje, że import jest większy kosztowny. Może to zwiększyć koszty produkcji i poziom cen konsumpcyjnych.

Od 2008 do 2014 roku Rezerwa Federalna USA wprowadził program luzowania ilościowego poprzez zwiększenie podaży pieniądza. Spowodowało to zwiększenie strony aktywów Bilans Rezerwy Federalnej, ponieważ kupował obligacje, kredyty hipoteczne i inne aktywa. Zobowiązania Rezerwy Federalnej, głównie w amerykańskich bankach, wzrosły o tę samą kwotę i do 2017 r. wyniosły ponad 4 biliony dolarów. Celem tego programu było, aby banki pożyczały i inwestowały te rezerwy w celu stymulowania ogólnego wzrostu gospodarczego.

W rzeczywistości jednak banki zatrzymały większość tych pieniędzy jako nadwyżkę rezerw. W szczytowym momencie przed koronawirusem amerykańskie banki posiadały nadwyżkę rezerw w wysokości 2,7 biliona dolarów, co było nieoczekiwanym wynikiem programu luzowania ilościowego Rezerwy Federalnej.

Większość ekonomistów uważa, że ​​program luzowania ilościowego Rezerwy Federalnej pomógł uratować amerykańską (i potencjalnie światową) gospodarkę po kryzysie finansowym z 2008 roku. Jednak ogrom jego roli w późniejszym ożywieniu jest w rzeczywistości niemożliwy do oszacowania. Inne banki centralne próbowały wdrożyć luzowanie ilościowe jako środek walka z recesją oraz deflacja w swoich krajach z podobnie niejednoznacznymi wynikami.

Przykład luzowania ilościowego

Śledząc Azjatycki kryzys finansowy z 1997 r., Japonia popadła w ekonomiczną recesja.Od 2001 roku Bank Japonii (BoJ)—bank centralny Japonii — rozpoczął agresywny program luzowania ilościowego w celu ograniczenia deflacji i pobudzenia gospodarki. Bank Japonii przeszedł od kupowania japońskich obligacji rządowych do kupowania prywatnych długów i akcji.Jednak kampania luzowania ilościowego nie spełniła swoich celów. W latach 1995-2007 japoński produkt krajowy brutto (PKB) spadł z około 5,45 biliona dolarów do 4,52 biliona dolarów w ujęciu nominalnym, pomimo wysiłków Banku Japonii.

ten Narodowy Bank Szwajcarii (SNB) zastosował również strategię luzowania ilościowego po kryzysie finansowym z 2008 roku. Ostatecznie SNB posiadał aktywa, które przekroczyły roczną produkcję gospodarczą dla całego kraju. To sprawiło, że wersja luzowania ilościowego SNB była największą na świecie (w stosunku do PKB danego kraju). Chociaż wzrost gospodarczy w Szwajcarii był pozytywny, nie jest jasne, jak dużą część późniejszego ożywienia można przypisać programowi luzowania ilościowego SNB.Na przykład, chociaż stopy procentowe zostały zepchnięte poniżej 0%, SNB nadal nie był w stanie osiągnąć swoich celów inflacyjnych. 

W sierpniu 2016 r Bank Anglii (BoE) ogłosił, że uruchomi dodatkowy program luzowania ilościowego, aby pomóc rozwiązać wszelkie potencjalne konsekwencje gospodarcze Brexit. Plan zakładał, że BoE kupi 60 miliardów funtów obligacji rządowych i 10 miliardów funtów długu korporacyjnego. Plan miał na celu powstrzymanie wzrostu stóp procentowych w Wielkiej Brytanii, a także stymulowanie inwestycji biznesowych i zatrudnienia.

Od sierpnia 2016 r. do czerwca 2018 r. Urząd Statystyczny w Wielkiej Brytanii podał, że brutto stała tworzenie kapitału (miara inwestycji przedsiębiorstw) rosła w średnim kwartalnym tempie 0,4 proc.To było niższe niż średnia z lat 2009-2018.W rezultacie ekonomiści otrzymali zadanie określenia, czy wzrost byłby gorszy bez tego programu luzowania ilościowego.

15 marca 2020 r. Rezerwa Federalna Stanów Zjednoczonych ogłosiła swój plan wdrożenia do 700 miliardów dolarów zakupu aktywów jako środka awaryjnego zapewniającego płynność amerykańskiemu systemowi finansowemu. Decyzja ta została podjęta w wyniku ogromnych zawirowań gospodarczych i rynkowych spowodowanych szybkim rozprzestrzenianiem się wirusa COVID-19 i wynikającym z niego zatrzymaniem gospodarczym. Kolejne działania w nieskończoność rozszerzyły tę akcję QE.

Często Zadawane Pytania

Jak działa luzowanie ilościowe?

Poluzowanie ilościowe to rodzaj polityki pieniężnej, w której bank centralny danego kraju próbuje zwiększyć płynność w swoim systemie finansowym, zazwyczaj poprzez zakup długoterminowych obligacji rządowych od tego kraju największych banków. Poluzowanie ilościowe zostało po raz pierwszy opracowane przez Bank Japonii (BoJ), ale od tego czasu zostało przyjęte przez Stany Zjednoczone i kilka innych krajów. Kupując te papiery wartościowe od banków, bank centralny ma nadzieję stymulować wzrost gospodarczy poprzez umożliwienie bankom swobodniejszego pożyczania lub inwestowania.

Czy luzowanie ilościowe drukuje pieniądze?

Krytycy argumentują, że poluzowanie ilościowe jest w rzeczywistości formą dodruku pieniędzy. Krytycy ci często wskazują na przykłady z historii, w których drukowanie pieniędzy doprowadziło do hiperinflacji, jak w przypadku Zimbabwe na początku XXI wieku czy Niemiec w latach 20. XX wieku. Zwolennicy luzowania ilościowego zwrócą jednak uwagę na to, ponieważ wykorzystuje banki jako pośredników, a nie plasuje gotówka bezpośrednio w rękach osób fizycznych i przedsiębiorstw, luzowanie ilościowe niesie ze sobą mniejsze ryzyko wytworzenia niekontrolowanej sytuacji inflacja.

Czy luzowanie ilościowe powoduje inflację?

Nie ma zgody co do tego, czy luzowanie ilościowe powoduje inflację i do jakiego stopnia może to spowodować. Na przykład BoJ wielokrotnie angażował się w luzowanie ilościowe jako sposób na celowe zwiększanie inflacji w swojej gospodarce. Jednak próby te jak dotąd nie powiodły się, a inflacja od końca lat 90. utrzymuje się na niezwykle niskim poziomie.

Podobnie wielu krytyków ostrzegało, że Stany Zjednoczone stosują luzowanie ilościowe w latach następujących po Kryzys finansowy 2008 zaryzykowałoby rozpętanie niebezpiecznej inflacji. Ale jak dotąd ten wzrost inflacji jeszcze się nie zmaterializował.