Dlaczego Rezerwa Federalna jest niezależna?

Wiele osób jest zaskoczonych, gdy dowiaduje się, że Bank centralny Stanów Zjednoczonych, Rezerwa Federalna, działa w większości niezależnie od rządu. Połączona publiczna i prywatna struktura Rezerwy Federalnej (Fed) jest bardzo kontrowersyjna, zwłaszcza w następstwie kryzys finansowy lat 2007-2008.

Rola Fed jako banku centralnego w USA i jego wpływowa pozycja uwypukla pytanie, czy banki centralne powinny być niezależne od politycznego charakteru rządu.

Fed jako quasi-rządowy

Decyzje monetarne Rezerwy Federalnej nie muszą być ratyfikowane przez Prezydenta (ani kogokolwiek innego w Wydziale Wykonawczym). Fed nie otrzymuje funduszy od Kongresu, a członkowie Rada Gubernatorów, którzy są mianowani, mają 14-letnią kadencję. Terminy te nie pokrywają się z kadencjami prezydenckimi, tworząc dalszą niezależność.

Rezerwa Federalna podlega jednak nadzorowi Kongresu, który ma na celu zapewnienie, że osiągnie cele gospodarcze, jakimi są maksymalne zatrudnienie i stabilne ceny. A prezes Fed musi złożyć półroczny raport na temat Polityka pieniężna do Kongresu.

Dlaczego być niezależnym?

Podstawowym uzasadnieniem dla niezależnej Rezerwy Federalnej jest potrzeba odizolowania jej od krótkoterminowych nacisków politycznych. Bez pewnego stopnia autonomii Fed może być skłaniany przez polityków skoncentrowanych na wyborach do uchwalania nadmiernie ekspansywna polityka pieniężna do obniżenia bezrobocia w krótkim okresie. Może to prowadzić do wysokiej inflacji i nie kontrolować bezrobocia w dłuższej perspektywie.

Rzeczywiście, zwolennicy niezależności banku centralnego twierdzą, że presja polityczna jest zbyt duża, aby mogła ingerować w politykę pieniężną i podejmowanie decyzji makroekonomicznych. W szczególności politycy mają krótkoterminowe cele reelekcji, które sprzyjają inflacji polityki dające złudzenie wzrostu płac i zatrudnienia, ale kosztem długoterminowego wzrost. Ponadto inflacja może osłabić siłę nabywczą waluty oraz zaszkodzić wierzycielom i oszczędzającym.

Zwolennicy autonomii twierdzą zatem, że niezależna Fed będzie lepiej realizowała długoterminowe cele gospodarcze. Niezależność może również ułatwić realizację polityk, które są politycznie niepopularne, ale służą większemu interesowi publicznemu. Innym argumentem jest to, że bank centralny powinien być wypełniony ekonomistami i innymi ekspertami, a nie politykami lub tymi, którzy są pod wpływem politycznym.

Argumenty przeciwko niezależności

Krytycy twierdzą, że przypisywanie władzy monetarnej niezależnej quasi-rządowej agencji jest dla Kongresu niekonstytucyjne. Zgodnie z konstytucją Kongres ma prawo bić pieniądze i regulować jego wartość. W 1913 Kongres przekazał tę władzę Fedowi za pośrednictwem Ustawa o Rezerwie Federalnej z 1913 r.. Niektórzy twierdzą jednak, że taka delegacja jest zasadniczo niekonstytucyjna. Przeciwnicy niezależności Fed sugerują również, że niedemokratyczne jest posiadanie niewybieralnej agencji, nieodpowiedzialnej przed amerykańskim społeczeństwem, dyktującej politykę monetarną.

Kolejnym argumentem przeciwko niezależności jest to, że sprzyja ona słabej koordynacji między polityką fiskalną wprowadzone przez kongres (tj. podatki i wydatki) oraz polityka pieniężna uchwalona przez centralę banki. Na przykład, jeśli rząd tnie podatki (luźna polityka fiskalna), ale bank centralny podnosi stopy procentowe (ciasna polityka monetarna), tworząc niedopasowanie, które podważa wysiłki obu stron.

Dolna linia

Obawy związane z masową ekspansją Rezerwy Federalnej bilans i wątpliwe bailouty firmom takim jak American International Group, Inc. (A.I.G.) doprowadziły do ​​żądań zwiększenia przezroczystość i odpowiedzialność. Niedawne wezwania w Waszyngtonie do „audytu” Rezerwy Federalnej mogą potencjalnie podważyć niezależny status amerykańskiego banku centralnego.