3(c)(7) Definicja zwolnienia

Czym jest zwolnienie z 3(c)(7)?

Zwolnienie 3(c)(7) odnosi się do części Ustawa o spółkach inwestycyjnych z 1940 r pozwala prywatnym firmom inwestycyjnym na zwolnienie z niektórych regulacji Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (SEC), pod warunkiem, że spełniają one określone kryteria. 3C7 jest skrótem dla zwolnienia 3(c)(7).

Zrozumienie zwolnienia 3(c)(7)

Zwolnienie, które znajduje się w punkcie trzecim ustawy, brzmi m.in.:

Sekcja 3.
(3)(c) Niezależnie od podpunktu (a), żadna z poniższych osób nie jest spółką inwestycyjną w rozumieniu niniejszego tytułu:

instagram viewer

(7)(A) Każdy emitent, którego papiery wartościowe pozostające w obrocie są własnością wyłącznie osób, które w momencie nabycia takiego papiery wartościowe, są kwalifikowanymi nabywcami, a która nie dokonuje i nie proponuje w tym czasie ich oferty publicznej; papiery wartościowe.

Aby zakwalifikować się do zwolnienia 3C7, prywatna firma inwestycyjna musi wykazać, że nie planuje przeprowadzenia pierwszej oferty publicznej (IPO) i że jej inwestorzy są kwalifikowanymi nabywcami. Kwalifikowany nabywca to wyższy standard niż inwestor akredytowany; wymaga, aby inwestor posiadał nie mniej niż 5 milionów dolarów inwestycji. Termin „uprawniony nabywca” jest zdefiniowany w Artykule 2(a)(51) Ustawy o Spółkach Inwestycyjnych.

Fundusze 3C7 nie muszą przechodzić rejestracji w Komisji Papierów Wartościowych i Giełd ani zapewniać ciągłego ujawniania. Są również zwolnieni z wydawania prospekt które przedstawiałyby publicznie pozycje inwestycyjne. Fundusze 3C7 są również określane jako firmy 3C7 lub fundusze 3(c)(7). 

Ustawa o spółkach inwestycyjnych z 1940 r. definiuje „spółkę inwestycyjną” jako emitenta, który „ukazuje się jako zaangażowany głównie lub proponuje zaangażowanie przede wszystkim w działalności polegającej na inwestowaniu, reinwestowaniu lub obrocie papierami wartościowymi.” 3C7 jest jednym z dwóch wyjątków w ustawie o spółkach inwestycyjnych z 1940 r., które fundusze hedgingowe, fundusze venture capital i inne fundusze private equity wykorzystują, aby uniknąć ograniczeń SEC.

Uwalnia to te fundusze do korzystania z narzędzi takich jak dźwignia finansowa i instrumenty pochodne w stopniu, w jakim większość funduszy notowanych na giełdzie nie jest w stanie. Zdecydowana większość nowych funduszy hedgingowych, funduszy private equity, funduszy venture capital i innych prywatnych wehikuły inwestycyjne są zorganizowane w taki sposób, aby nie wchodziły w zakres działania ustawy o spółkach inwestycyjnych z 1940.

To powiedziawszy, fundusze 3C7 muszą zachować zgodność, aby nadal korzystać z tego zwolnienia z ustawy z 1940 r.Gdyby fundusz utracił zgodność, na przykład dokonując inwestycji od niekwalifikowanych nabywców, to: otwiera się na działania egzekucyjne SEC, a także spory sądowe ze strony inwestorów i wszelkich innych stron, z którymi ma umowy z.

Fundusze 3C7 a Fundusze 3C1

Zarówno fundusze 3C7, jak i 3C1 są zwolnione z wymogów nałożonych na „firmy inwestycyjne” na mocy ustawy o spółkach inwestycyjnych z 1940 r. („Ustawa”). Istnieją jednak między nimi istotne różnice. Fundusze 3C7, jak już wspomniano, przyjmują inwestycje od kwalifikowanych nabywców, podczas gdy fundusze 3C1 współpracują z akredytowanymi inwestorami.

Inwestorzy w fundusze 3C7 mają wyższą miarę majątku niż ci w funduszach 3C1, co może ograniczać pulę inwestorów, z której fundusz ma nadzieję pozyskać pieniądze. To powiedziawszy, fundusze 3C1 są ograniczone do 100 inwestorów, co ogranicza liczbę inwestorów, których fundusz może pozyskać z szerszej puli, z której mogą czerpać.

Fundusze 3C7 nie mają ustalonego limitu. Jednak fundusze 3C7 będą podlegać przepisom określonym w Ustawa o Giełdzie Papierów Wartościowych z 1934 r. kiedy dotrą do 2000 inwestorów. W tym momencie fundusze prywatne podlegają zwiększonej kontroli SEC i mają więcej wspólnego ze spółkami publicznymi.