Co inwestorzy muszą wiedzieć przed zainwestowaniem w obligacje na żądanie

Co to jest obligacja płatna?

Obligacja na żądanie, zwana również obligacją wykupioną, to obligacja, którą emitent może wykupić przed upływem określonego terminu zapadalności. Obligacja na żądanie pozwala emitentowi na wcześniejszą spłatę zadłużenia. Firma może zdecydować się na wykupienie swojej obligacji, jeśli rynkowe stopy procentowe spadną, co pozwoli im ponownie zaciągnąć pożyczkę po korzystniejszym oprocentowaniu. W ten sposób obligacje na żądanie rekompensują inwestorom tę możliwość, ponieważ zazwyczaj oferują bardziej atrakcyjne oprocentowanie lub stopę kuponu ze względu na ich charakter na żądanie.

Jak działa obligacja płatna

Obligacja na żądanie to instrument dłużny, w którym emitent zastrzega sobie prawo do zwrotu kapitału inwestora i wstrzymania płatności odsetek przed Data waznosci. Korporacje mogą emitować obligacje, aby sfinansować ekspansję lub spłacić inne pożyczki. Jeśli spodziewają się spadku rynkowych stóp procentowych, mogą wyemitować obligacje na żądanie, co pozwoli im na przedterminowy wykup i zabezpieczenie innych źródeł finansowania po obniżonej stawce. Oferta obligacji określi warunki, w jakich spółka może wycofać notatkę.

Obligacja z opcją wykupu, którą można wykupić, jest zwykle wywoływana po wartości nieco powyżej wartości nominalnej długu. Im wcześniej w okresie życia obligacji zostanie ona wywołana, tym wyższa będzie jej wartość wywołania. Na przykład obligację zapadającą w 2030 r. można nazwać w 2020 r. Może pokazywać cenę do sprawdzenia w wysokości 102. Ta cena oznacza, że ​​inwestor otrzymuje 1,020 USD za każde 1000 USD wartości nominalnej swojej inwestycji. Obligacja może również przewidywać, że cena wcześniejszego kupna spadnie do 101 po roku.

Rodzaje obligacji płatnych na żądanie

Obligacje na żądanie mają wiele odmian. Wykup opcjonalny pozwala emitentowi wykupić swoje obligacje zgodnie z warunkami, w których obligacja została wyemitowana. Jednak nie wszystkie obligacje są płatne. Obligacje skarbowe i bony skarbowe są bezwykupowe, chociaż istnieje kilka wyjątków.

Bardzo obligacje komunalne a niektóre obligacje przedsiębiorstw można zadzwonić. Obligacja komunalna ma cechy kupna, które można zrealizować po ustalonym okresie, np. 10 latach.

Tonący Fundusz wykup wymaga od emitenta przestrzegania ustalonego harmonogramu podczas wykupu części lub całości zadłużenia. W określonych terminach spółka przekaże część obligacji obligatariuszom. Fundusz amortyzacyjny pomaga firmie zaoszczędzić pieniądze w czasie i uniknąć dużej płatności ryczałtowej w terminie zapadalności. Fundusz amortyzacyjny ma wyemitowane obligacje, dzięki którym niektóre z nich są wezwane do wcześniejszej spłaty zadłużenia.

Nadzwyczajny wykup pozwala emitentowi wykupić swoje obligacje przed terminem zapadalności, jeśli wystąpią określone zdarzenia, takie jak uszkodzenie lub zniszczenie bazowego finansowanego projektu.

Ochrona połączeń odnosi się do okresu, w którym nie można wykupić obligacji. Emitent musi wyjaśnić, czy obligację można wykupić oraz dokładne warunki opcji kupna, w tym termin, w którym obligacja może zostać wykupiona.

Obligacje na żądanie i stopy procentowe

Jeśli rynek stopy procentowe spadek po wypuszczeniu obligacji przez korporację, firma może wyemitować nowy dług, otrzymując niższą stopę procentową niż pierwotna obligacja na żądanie. Spółka wykorzystuje wpływy z drugiej emisji o niższym oprocentowaniu na spłatę wcześniejszej obligacji na żądanie, korzystając z funkcji wezwania. W rezultacie firma zrefinansowała swoje zadłużenie, spłacając nowo wyemitowane obligacje płatne na żądanie o wyższej rentowności, o niższym oprocentowaniu.

Wcześniejsza spłata zadłużenia poprzez wykonanie obligacji na żądanie pozwala zaoszczędzić koszty odsetek firmy i zapobiega przed postawieniem firmy w długoterminowych trudnościach finansowych, jeśli warunki ekonomiczne lub finansowe pogarszać.

Jednak inwestor może nie radzić sobie tak dobrze, jak firma, gdy obligacja jest wywoływana. Załóżmy na przykład, że wyemitowano obligację kuponową o wartości 6%, której termin zapadalności przypada za pięć lat. Inwestor kupuje o wartości 10 000 USD i otrzymuje płatności kuponowe w wysokości 6% x 10 000 USD lub 600 USD rocznie. Trzy lata po emisji stopy procentowe spadają do 4%, a emitent wykupuje obligację. Obligatariusz musi zwrócić obligację, aby odzyskać kapitał, a dalsze odsetki nie są płacone.

W tym scenariuszu posiadacz obligacji nie tylko traci pozostałe spłaty odsetek, ale jest mało prawdopodobne, że będzie w stanie dopasować pierwotny 6% kupon. Ta sytuacja jest znana jako ryzyko reinwestycji. Inwestor może zdecydować się na reinwestycję przy niższym oprocentowaniu i stracić potencjalny dochód. Ponadto, jeśli inwestor chce kupić kolejną obligację, cena nowej obligacji może być wyższa niż cena pierwotnej opcji kupna. Innymi słowy, inwestor może zapłacić wyższą cenę za niższy zysk. W rezultacie obligacja na żądanie może nie być odpowiednia dla inwestorów poszukujących stabilnego dochodu i przewidywalnych zysków.

Zalety i wady obligacji płatnych na żądanie

Obligacje płatne na żądanie zazwyczaj płacą wyższe kupon lub oprocentowanie inwestorom niż obligacje bezzwrotne. Korzyści odnoszą również firmy, które emitują te produkty. Jeżeli rynkowa stopa procentowa spadnie poniżej stopy płaconej obligatariuszom, firma może wykupić weksle. Mogą wówczas refinansować dług po niższym oprocentowaniu. Ta elastyczność jest zwykle bardziej korzystna dla biznesu niż korzystanie z kredytów bankowych.

Jednak nie każdy aspekt obligacji płatnej jest korzystny. Emitent zazwyczaj wykupuje obligację, gdy stopy procentowe spadają. To wezwanie naraża inwestora na zamianę inwestycji na stopę, która nie zwróci tego samego poziomu dochodu. I odwrotnie, gdy stopy rynkowe rosną, inwestor może pozostać w tyle, gdy jego fundusze są związane z produktem, który płaci niższą stawkę. Wreszcie firmy muszą oferować wyższy kupon, aby przyciągnąć inwestorów. Ten wyższy kupon zwiększy ogólny koszt przyjmowania nowych projektów lub ekspansji.

Przykład obligacji płatnej na żądanie

Powiedzmy, że Apple Inc. (AAPL) postanawia pożyczyć 10 mln USD na rynku obligacji i emituje 6% obligację kuponową z terminem zapadalności za pięć lat. Firma płaci swoim obligatariuszom 6% x 10 mln USD lub 600 000 USD rocznie w formie odsetek.

Trzy lata od daty emisji stopy procentowe spadają o 200 punkty bazowe (pb) do 4%, co skłoniło spółkę do umorzenia obligacji. Zgodnie z warunkami kontraktu na obligacje, jeśli firma wykupi obligacje, musi zapłacić inwestorom premię 102 USD do wartości nominalnej. Dlatego firma płaci inwestorom obligacji 10,2 miliona dolarów, które pożycza od banku przy oprocentowaniu 4%. Ponownie emituje obligacje z 4% stopą kuponową i kwotą główną w wysokości 10,2 mln USD, zmniejszając roczną wypłatę odsetek do 4% x 10,2 mln USD lub 408 000 USD.