Stopa funduszy federalnych vs. LIBOR: Jaka jest różnica?

Stopa funduszy federalnych vs. LIBOR: Przegląd

W makroekonomii stopa procentowa odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu równowagi na rynku aktywów poprzez zrównanie popytu i podaży funduszy. Dwie z najbardziej rozpowszechnionych stóp procentowych to: Stopa funduszy federalnych i Oprocentowanie międzybankowe w Londynie (LIBOR).

Stopa funduszy federalnych jest głównie istotna dla gospodarki USA, ponieważ reprezentuje stopę procentową dla salda handlowe amerykańskich instytucji finansowych o wysokiej wiarygodności kredytowej utrzymywane w Rezerwie Federalnej, zwykle nocny. Stopa funduszy federalnych jest ustalana przez Rezerwę Federalną USA. LIBOR reprezentuje stopę referencyjną, którą wiodące światowe banki pobierają od siebie nawzajem za pożyczki krótkoterminowe. W przeciwieństwie do stopy funduszy federalnych, LIBOR jest określany przez równowagę między podażą i popytem na rynek funduszy i jest obliczany dla pięciu walut i różnych okresów od jednego dnia do jednego rok.

Stopa funduszy federalnych

Stopa funduszy federalnych (stopa funduszy federalnych) jest jedną z najważniejszych stóp procentowych w USA. gospodarki, ponieważ wpływa na ogólne warunki gospodarcze w kraju, w tym inflację, wzrost i zatrudnienie. ten Federalny Komitet do spraw Otwartego Rynku (FOMC) wyznacza docelową stopę funduszy federalnych i osiąga zadaną stopę poprzez operacje otwartego rynku. Stopa funduszy federalnych jest ustalana w dolarach amerykańskich i zazwyczaj jest pobierana od pożyczek jednodniowych. Stopa funduszy federalnych to stopa procentowa, po której banki komercyjne pożyczają sobie nawzajem rezerwy na jeden dzień.

Oprocentowanie międzybankowe w Londynie

LIBOR jest ważną stopą stosowaną na całym świecie przez instytucje finansowe do określania stopy procentowej naliczanej od różnych pożyczek. Jednak przejście od LIBOR do innych wskaźników, takich jak zabezpieczona stopa finansowania overnight (SOFR), rozpoczęty w 2020 roku.LIBOR opiera się na pięciu walutach: dolarze amerykańskim, euro, funcie szterlingu, jenie japońskim i franku szwajcarskim. Kwotowany jest typowo siedem terminów zapadalności LIBOR: jeden dzień, jeden tydzień oraz jeden, dwa, trzy, sześć i 12 miesięcy. Najpopularniejszą stawką LIBOR jest stopa trzymiesięczna oparta na dolarze amerykańskim.

Kluczowe różnice

Istnieje kilka różnic między LIBOR a stopą funduszy federalnych. Pierwsza to geografia – stopa funduszy federalnych ustalana jest w USA, a LIBOR w Londynie. Nie oznacza to, że pożyczki lub inne długi emitowane w Stanach Zjednoczonych nie wykorzystują LIBOR jako punktu odniesienia. W rzeczywistości wiele pożyczek to robi. Na przykład, niektóre oprocentowanie kredytów hipotecznych jest ustawione na „prime” – czyli LIBOR plus pewna marża.

Stopa funduszy federalnych, choć wyznaczona jako cel przez Rezerwę Federalną, jest faktycznie osiągana na rynku pożyczek jednodniowych między instytucjami finansowymi. Fed ustala stałą stopę, zwaną stopą dyskontową, która jest stopą procentową, jaką Fed będzie pożyczał bankom przez tzw. okno dyskontowe. Stopa dyskontowa jest zawsze wyższa niż docelowa stopa funduszy federalnych, więc banki wolą pożyczać sobie nawzajem, niż płacić wyższe odsetki Fed. Jeśli jednak zapotrzebowanie na rezerwy będzie wystarczające, stopa funduszy federalnych wzrośnie. Z kolei LIBOR ustalany jest codziennie przez konsorcjum domów inwestycyjnych w Londynie bez mechanizmu rynkowego.

Podczas gdy większość małych i średnich banków pożycza fundusze federalne, aby sprostać ich rezerwy obowiązkowej— lub pożyczyć nadmiar gotówki — bank centralny nie jest jedynym miejscem, w którym mogą uzyskać konkurencyjne ceny krótkoterminowych pożyczek. Mogą również handlować eurodolarami, które są denominowanymi w dolarach amerykańskich depozytami w zagranicznych bankach. Ze względu na wielkość swoich transakcji wiele większych banków jest skłonnych wyjechać za granicę, jeśli oznacza to nieco lepszą stawkę.

Przez długi czas LIBOR był prawdopodobnie najbardziej wpływową stopą odniesienia na świecie. ten Wymiana międzykontynentalna (ICE) pyta kilka dużych banków ile kosztowałoby ich pożyczenie od innej instytucji pożyczkowej każdego dnia. Przefiltrowana średnia odpowiedzi reprezentuje LIBOR. Eurodolary mają różne czasy trwania, więc w rzeczywistości istnieje wiele stóp referencyjnych — miesięczny LIBOR, trzymiesięczny LIBOR i tak dalej.

Ponieważ eurodolary są substytutem funduszy federalnych, LIBOR raczej ściśle śledzi kluczową stopę procentową Fed. Jednak w przeciwieństwie do stawki podstawowej, w okresie istniały między nimi znaczne rozbieżności kryzys finansowy z lat 2007-2009.

Stosunek do Prime

Chociaż większość pożyczek bankowych o zmiennym oprocentowaniu nie jest bezpośrednio powiązana ze stopą funduszy federalnych, zwykle podążają w tym samym kierunku. Dzieje się tak, ponieważ stopa prime i LIBOR, dwie ważne stopy referencyjne, do których te pożyczki są często ustalane, mają ścisły związek ze stopą funduszy federalnych.

W przypadku stawka główna, link jest szczególnie bliski. Prime jest zwykle uważany za stawkę, która Bank komercyjny oferuje swoim najmniej ryzykownym klientom. The Wall Street Journal pyta 10 największych banków w USA, jakie opłaty pobierają od swoich najbardziej wiarygodnych klientów korporacyjnych. Codziennie publikuje średnią, ale zmienia stawkę dopiero wtedy, gdy 70% respondentów dostosuje stawkę.

Chociaż każdy bank ustala własną stawkę podstawową, średnia waha się powyżej stopy funduszy federalnych. W konsekwencji te dwie postacie poruszają się ze sobą w wirtualnym kroku.

Jeśli jesteś osobą fizyczną ze średnim kredytem, ​​Twoja karta kredytowa może obciążyć kwotą prime plus, powiedzmy, sześć punktów procentowych. Jeśli stopa funduszy federalnych wynosi 1,5%, oznacza to, że prime może wynosić 4,5%. Tak więc klienci płaciliby 10,5% na swoim kredyt odnawialny linie. Jeśli Federalny Komitet Otwartego Rynku obniży stopę, prawie natychmiast będą mieli niższe koszty kredytu.