Co to jest jastrząb inflacyjny?

Co to jest jastrząb inflacyjny?

Jastrząb inflacji, znany również w żargonie monetarnym jako jastrząb, jest decydentem lub doradcą, który jest głównie zaniepokojony potencjalnym wpływem stóp procentowych w odniesieniu do Polityka fiskalna. Jastrzębie są postrzegane jako skłonne pozwolić na wzrost stóp procentowych, aby utrzymać inflacja pod kontrolą.

Zrozumienie jastrzębi inflacji

Jastrząb generalnie preferuje stosunkowo wyższe stopy procentowe jeśli są potrzebne, aby utrzymać inflację w ryzach. Innymi słowy, jastrzębie są mniej zainteresowane rozwój ekonomiczny i bardziej skoncentrowany na potencjale presji recesyjnej wywołanej przez wysokie stopy inflacji.

Chociaż opisano tutaj najczęstsze użycie terminu jastrząb, jest ono używane w różnych kontekstach. W każdym przypadku odnosi się do kogoś, kto koncentruje się na konkretnym aspekcie większego dążenia lub przedsięwzięcia. Na przykład jastrząb budżetowy uważa, że ​​budżet federalny ma ogromne znaczenie – tak jak zwykły jastrząb (lub jastrząb inflacji) koncentruje się na stopach procentowych.

Zalety i wady polityki Hawk

Chociaż słowo jastrząb jest często nakładane jako zniewaga, wysokie stopy procentowe mogą nieść korzyści ekonomiczne. Chociaż zmniejszają prawdopodobieństwo pożyczania środków przez ludzi, zwiększają prawdopodobieństwo, że zaoszczędzą pieniądze.

W niektórych przypadkach banki pożyczają pieniądze swobodniej, gdy stopy procentowe są wyższe. Wysokie stawki rozpraszają się ryzyko, co sprawia, że ​​banki są potencjalnie bardziej skłonne do zatwierdzania kredytobiorców z mniej niż idealną historią kredytową. Co więcej, jeśli kraj podnosi stopy procentowe, ale jego partnerzy handlowi tego nie robią, może to skutkować spadkiem cen importowany dobra.

Wyższe stopy procentowe mają charakter deflacyjny — dzięki zastosowaniu prostej relacji parytetu siły nabywczej. Jeśli względna stopa inflacji w USA spada w stosunku do stopy inflacji u partnera handlowego, kurs wymiany powinien dostosować się, aby ceny były zgodne z aprecjacją dolara w stosunku do obrotu wzmacniacz. Kiedy dolar się umacnia, cena towaru w stosunku do partnera handlowego staje się tańsza dla nabywcy z USA.

Przeciwieństwem jastrzębia jest gołąblub doradca ds. polityki gospodarczej, który woli polityka monetarna które wiążą się z niskimi stopami procentowymi. Gołębie zazwyczaj wierzą, że niższe stawki pobudzą gospodarkę, prowadząc do wzrostu zatrudnienia.

Kto jest uważany za jastrzębia inflacji?

Esther George, Kansas City Rezerwa Federalna (Fed) jest uważany za jastrzębia. George sprzyja podniesieniu stóp procentowych i obawia się potencjalnej ceny bąbelki towarzyszące inflacji.

Do tej kategorii należy również Loretta Mester, prezes Cleveland Fed. Mester studiował pod kierunkiem Charlesa Plossera, byłego prezesa Fed Bank of Philadelphia i zaangażowanego jastrzębia. Martwi ją inflacja spowodowana niskimi stopami procentowymi, których bronią gołębie.

Spośród obecnie głosujących członków Fed, Raphael Bostic, prezes Fed z Atlanty, jest uważany za dość jastrzębia.

Czy jastrzębie mogą stać się gołębiami i odwrotnie?

Tak, jak pokazuje najnowsza historia przywództwa amerykańskiego Fed.

Alan Greenspan, który pełnił funkcję prezesa Fed w latach 1987-2006, w 1987 roku był uważany za dość jastrzębia, ale z czasem zmienił stanowisko na stosunkowo gołębie. Ben Bernanke, który pełnił tę funkcję w latach 2006-2014, również zmieniał tendencje jastrzębie i gołębie.

Janet Yellen, szef Fed w latach 2014-2018, był powszechnie postrzegany jako gołębica, która zobowiązała się do utrzymywania niskich stóp procentowych. Jerome Powell, mianowany na stanowisko w 2018 r., został oceniony jako „neutralny” (ani jastrzębi, ani gołębi) przez Bloomberg Intelligence Fed Spectrometer.

Jak ustalane są stopy procentowe?

Na ośmiu corocznych spotkaniach grupa z Fed analizuje wskaźniki gospodarcze, takie jak indeks cen konsumpcyjnych (CPI) i Indeks cen producentów (PPI) i określa, czy stawki powinny wzrosnąć, spaść, czy pozostać bez zmian. Ci, którzy popierają wysokie stawki, to jastrzębie, a zwolennicy niskich stóp procentowych nazywani są gołębiami.

Wysokie stopy procentowe sprawiają, pożyczanie mniej atrakcyjny. W rezultacie konsumenci stają się mniej skłonni do dokonywania dużych zakupów lub zaciągania kredytu. Brak wydatków przekłada się na niższy popyt, co pomaga utrzymać stabilne ceny i zapobiegać inflacji.

Natomiast niskie stopy procentowe zachęcają konsumentów do wycofywania się pożyczki do samochodów, domów i innych towarów. Konsumenci wydają więcej i ostatecznie pojawia się inflacja.

Obowiązkiem Fedu jest zrównoważenie wzrostu gospodarczego i inflacji, a robi to poprzez manipulowanie stopami procentowymi.