Jak obliczyć podstawę kosztową dla funduszu inwestycyjnego w długim okresie czasu?

Inwestorzy muszą płacić podatki od wszelkich osiągniętych zysków z inwestycji. Następnie każdy zysk kapitałowy zrealizowane przez inwestora w ciągu roku muszą być zidentyfikowane przy składaniu ich podatki dochodowe. Z tego powodu, będąc w stanie dokładnie obliczyć podstawa kosztowa inwestycji, w szczególności jednej w fundusz powierniczy, staje się niezwykle ważne.

Podstawa kosztowa reprezentuje pierwotną wartość an zaleta który został dostosowany do podziały akcji, dywidendy i wypłaty kapitału. Jest to ważne ze względów podatkowych, ponieważ wartość podstawy kosztowej determinuje wielkość opodatkowanego zysku kapitałowego. Obliczanie podstawy kosztowej staje się mylące w przypadku funduszy inwestycyjnych, ponieważ często płacą dywidendy a wypłaty zysków kapitałowych są zazwyczaj reinwestowane w fundusz.

Załóżmy na przykład, że obecnie posiadasz 120 jednostek funduszu, zakupionych w przeszłości po cenie 8 USD za akcję, za łączny koszt 960 USD. Fundusz wypłaca dywidendę w wysokości 0,40 USD na akcję, więc masz otrzymać 48 USD, ale już zdecydowałeś się ponownie zainwestować dywidendy w fundusz. ten

aktualna cena funduszu wynosi 12 USD, więc możesz kupić jeszcze cztery jednostki z dywidendą. Twoja podstawa kosztowa wynosi teraz 8,1290 USD (1008/124 posiadanych akcji).

Kiedy akcje funduszu są sprzedawane, inwestor ma kilka różnych opcji co do tego, którą podstawę kosztową zastosować do obliczenia zysku lub straty kapitałowej ze sprzedaży. ten metoda pierwsze weszło, pierwsze wyszło (FIFO) po prostu stwierdza, że ​​pierwsze zakupione akcje są również tymi, które mają być sprzedane jako pierwsze. Następnie każda inwestycja w fundusz ma swoją własną podstawę kosztową. Metoda średniego kosztu dla jednej kategorii oblicza podstawę kosztową, biorąc łączną wartość dokonanych inwestycji, w tym dywidendy i zyski kapitałowe, i dzieląc całość przez liczbę posiadanych udziałów. Ta podstawa pojedynczego kosztu jest następnie stosowana przy każdej sprzedaży akcji. Podstawa podwójnej kategorii średniego kosztu wymaga rozdzielenia całkowitej puli inwestycji na dwie klasyfikacje: krótkoterminowy oraz długoterminowy. Następnie obliczany jest średni koszt dla każdej określonej grupy czasowej. Kiedy akcje zostaną sprzedane, inwestor może zdecydować, której kategorii użyć. Każda metoda wygeneruje różne wartości zysków kapitałowych użyte do obliczenia zobowiązanie podatkowe. Następnie inwestorzy powinni wybrać metodę, która zapewni im najlepszą jakość korzyść podatkowa.

Aby dowiedzieć się więcej, zobacz Sprzedaż utraconych papierów wartościowych w zamian za korzyść podatkową, Korzystanie z partii podatkowych: sposób na zminimalizowanie podatków oraz Fundusz Inwestycyjny.