Wprowadzenie do papieru komercyjnego

Świat papiery wartościowe o stałym dochodzie można podzielić na dwie główne kategorie. Rynki kapitałowe składają się z papierów wartościowych o terminie zapadalności dłuższym niż 270 dni, podczas gdy rynek pieniężny obejmuje wszystkie instrumenty o stałym dochodzie, których termin zapadalności wynosi 270 dni lub mniej. ten ulotka reklamowa należy do tej drugiej kategorii i jest powszechnym elementem wielu funduszy inwestycyjnych rynku pieniężnego. Ten krótkoterminowy instrument może być realną alternatywą dla detalicznych inwestorów o stałym dochodzie, którzy szukają lepszej stopy zwrotu ze swoich pieniędzy.

Charakterystyka papieru komercyjnego

Papier handlowy jest niezabezpieczoną formą weksel który płaci stałą stopę procentową. Zazwyczaj są wydawane przez duże banki lub korporacje w celu pokrycia krótkoterminowych należności i spełnienia krótkoterminowych zobowiązań finansowych, takich jak finansowanie nowego projektu. Jak w przypadku każdego innego rodzaju obligacji lub instrument dłużnyemitent oferuje papier, zakładając, że będzie w stanie zapłacić zarówno odsetki, jak i kwotę główną do terminu zapadalności. Rzadko jest wykorzystywana jako narzędzie finansowania zobowiązań długoterminowych, ponieważ do tego celu lepiej nadają się inne alternatywy.

Papier komercyjny zapewnia wygodną metodę finansowania, ponieważ pozwala emitentom uniknąć przeszkód i kosztów związanych z ubieganiem się o i zabezpieczaniem ciągłych pożyczek biznesowych, a Komisja Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) nie wymaga rejestracji papierów wartościowych będących przedmiotem obrotu na rynku pieniężnym. Zwykle jest oferowany ze zniżką z terminami zapadalności od jednego do 270 dni, chociaż większość problemów zapada w ciągu jednego do sześciu miesięcy.

Historia papieru komercyjnego

Papiery komercyjne zostały po raz pierwszy wprowadzone ponad 100 lat temu, kiedy nowojorscy kupcy zaczęli sprzedawać swoje krótkoterminowe zobowiązania dealerom, którzy działali jako pośrednicy. Ci dealerzy kupowaliby banknoty ze zniżką od swoich wartość nominalna a następnie przekazać je bankom lub innym inwestorom. Pożyczkobiorca spłaciłby następnie inwestorowi kwotę równą wartości nominalnej banknotu.

Marcus Goldman z Goldman Sachs był pierwszym dealerem na rynku pieniężnym, który kupił reklamę papier, a jego firma stała się jednym z największych komercyjnych dealerów papieru w Ameryce po Wojna domowa. Rezerwa Federalna również rozpoczęła handel papierami komercyjnymi wraz z Bony skarbowe od tego czasu aż do II wojny światowej w celu podniesienia lub obniżenia poziomu rezerw pieniężnych krążących między bankami.

Po wojnie papiery komercyjne zaczęły być emitowane przez coraz większą liczbę firm i ostatecznie stały się głównym instrumentem dłużnym na rynku pieniężnym. Znaczna część tego wzrostu została ułatwiona dzięki wzrostowi kredyt konsumencki wielu wydawców kart kredytowych oferowałoby udogodnienia i usługi dla posiadaczy kart akceptantom, wykorzystując pieniądze generowane z papierów komercyjnych. Wydawcy kart kupiliby wtedy należności umieszczane na kartach przez klientów tych sprzedawców (i osiągają znaczny zysk na spreadzie).

W latach 80. szalała debata na temat tego, czy banki naruszały ustawę bankową z 1933 r gwarantowanie papiery komercyjne, ponieważ nie są klasyfikowane przez SEC jako obligacje. Obecnie papiery komercyjne są głównym źródłem finansowania krótkoterminowego dla emitentów o ratingu inwestycyjnym wraz z kredyty komercyjne i nadal jest szeroko stosowany w branży kart kredytowych.

Rynki papierów komercyjnych

Papiery komercyjne były tradycyjnie emitowane i sprzedawane między instytucjami w denominacje w wysokości 100 000 USD, przy czym banknoty przekraczające tę kwotę są dostępne w krokach po 1000 USD. Budżetowy konglomeraty takich jak firmy inwestycyjne, banki i fundusze inwestycyjne były historycznie głównymi nabywcami na tym rynku, a w sektorze bankowym istnieje ograniczony rynek wtórny dla tego dokumentu.

Historycznie bogaci inwestorzy indywidualni również mieli dostęp do ofert papierów komercyjnych poprzez: prywatne umieszczenie. Rynek ucierpiał, gdy Lehman Brothers ogłosił upadłość w 2008 r., a nowe przepisy i ograniczenia dotyczące rodzaj i ilość papierów komercyjnych, które mogą być przechowywane w funduszach powierniczych rynku pieniężnego zostały ustanowione jako wynik. Niemniej jednak instrumenty te stają się coraz bardziej dostępne dla inwestorów detalicznych za pośrednictwem placówek internetowych sponsorowanych przez instytucje finansowe spółki zależne.

Papiery komercyjne zwykle płacą wyższe oprocentowanie niż instrumenty gwarantowane, a oprocentowanie zwykle rośnie wraz z krajowymi rozwój ekonomiczny. Trochę instytucje finansowe pozwalają nawet swoim klientom wypisywać czeki i dokonywać przelewów online za pomocą komercyjnych rachunków w formie papierowej w taki sam sposób, jak konto gotówkowe lub na rynku pieniężnym.

Inwestorzy muszą jednak mieć świadomość, że te banknoty nie są Ubezpieczony przez FDIC. Są one zabezpieczone wyłącznie siłą finansową emitenta w taki sam sposób, jak każdy inny rodzaj obligacji korporacyjnych lub skryptów dłużnych. Standardowe i biedne i Moody's obaj regularnie oceniają papiery komercyjne, stosując ten sam system ratingowy, co w przypadku obligacji korporacyjnych, przy czym AAA i Aaa są ich najwyższymi ratingami. Podobnie jak w przypadku każdego innego rodzaju inwestycji dłużnych, oferty papierów komercyjnych o niższych ratingach zapewniają odpowiednio wyższe oprocentowanie. Ale nie ma dostępnego rynku śmieci, ponieważ papiery komercyjne mogą być oferowane tylko przez firmy o ratingu inwestycyjnym.

Domyślne papiery komercyjne

Z praktycznego punktu widzenia Agent Emisyjny i Płatniczy (IPA) jest odpowiedzialny za zgłaszanie inwestorom niewypłacalności emitenta papierów komercyjnych i wszelkich związanych z tym prowizji giełdowych. Ponieważ papiery komercyjne są niezabezpieczone, inwestorzy, którzy posiadają papiery o niewykonanej spłacie, mają bardzo niewielkie możliwości regresu, z wyjątkiem wezwania do zaciągnięcia jakichkolwiek innych zobowiązań lub sprzedaży posiadanych akcji spółki. W rzeczywistości duża niewypłacalność może przestraszyć cały rynek papierów komercyjnych. Wielu emitentów papierów komercyjnych kupuje ubezpieczenie jako formę zabezpieczenia.

Błędy są częstsze niż w poprzednich latach. Przed kryzysem finansowym w latach 2007-08, emitenci papierów komercyjnych w USA nie wywiązali się z około 3% swoich emisji. Liczba ta gwałtownie wzrosła w latach 2007-08. W rzeczywistości zaległa kwota papierów komercyjnych spadła o około 29% do września 2008 r. z obawy o dalsze niewypłacalność.

Jeden ze słynnych przypadków niewypłacalności papierów komercyjnych miał miejsce w 1970 r., kiedy gigant transportowy Penn Central ogłosił upadłość. Firma nie wywiązała się ze wszystkich swoich zobowiązań w zakresie papierów komercyjnych. Bezpośrednią konsekwencją było to, że wierzyciele stracili pieniądze. Wokół krążyło tyle komercyjnych papierów Penn Central, że cały rynek papierów komercyjnych odniósł cios. Emitenci, którzy nie byli powiązani z Penn Central, zauważyli, że inwestorzy całkowicie stracili zaufanie do tego instrumentu. Rynek papierów komercyjnych spadł w ciągu miesiąca o blisko 10%. Po tej klęsce na rynku powszechna stała się praktyka kupowania zobowiązań do kredytu zastępczego jako formy ubezpieczenia papierów komercyjnych.

Obrót papierami handlowymi

Drobni inwestorzy detaliczni mogą kupować papiery komercyjne, choć istnieje kilka ograniczeń, które to utrudniają. Większość papierów komercyjnych jest sprzedawana i odsprzedawana do inwestorzy instytucjonalni, takich jak duże instytucje finansowe, fundusze hedgingowe i międzynarodowe korporacje. Inwestor detaliczny potrzebowałby dostępu do bardzo dużych ilości kapitału, aby kupić i posiadać papiery komercyjne; w przeciwnym razie inwestycje pośrednie są możliwe poprzez fundusze inwestycyjne, fundusze typu ETF lub rachunek rynku pieniężnego administrowany i prowadzony w instytucji depozytowej.

Czynniki takie jak koszty regulacyjne, skala zainwestowanego kapitału oraz fizyczny dostęp do kapitału rynki mogą bardzo utrudnić inwestorom indywidualnym lub detalicznym zakup i posiadanie reklamy papier.

Na przykład papier komercyjny jest zwykle sprzedawany w okrągłych partiach o łącznej wartości 100 000 USD. Ten próg sam w sobie sprawia, że ​​kupowanie papierów komercyjnych jest generalnie wyłączne dla inwestorów instytucjonalnych i osób zamożnych. Dalej, broker-dealerzy emitujące papiery komercyjne w imieniu klienta mają wcześniej istniejące relacje z nabywcami instytucjonalnymi, które sprawiają, że rynek jest efektywny poprzez duże zakupy ofert pierwotnych. Prawdopodobnie nie będą traktować inwestorów indywidualnych jako źródła kapitału do sfinansowania transakcji.

Stawki i ceny papieru komercyjnego

ten Zarząd Rezerwy Federalnej publikuje na swojej stronie internetowej aktualne stawki płacone przez gazety komercyjne.FRB publikuje również stawki finansowych i niefinansowych papierów komercyjnych z ratingiem AA w swoim raporcie statystycznym H.15 codziennie w dni powszednie od poniedziałku do piątku o godzinie 16:15. Dane użyte w tej publikacji pochodzą z Depository Trust & Clearing Corporation (DTCC), a stawki są obliczane na podstawie szacunkowej relacji między kursami kuponów z nowe wydania i ich zapadalności. Dodatkowe informacje o kursach i wolumenach obrotu są dostępne każdego dnia dla aktywności z poprzedniego dnia. Dane liczbowe dotyczące każdej nieuregulowanej emisji papierów komercyjnych są również dostępne pod koniec dnia roboczego w każdą środę oraz w ostatni dzień roboczy każdego miesiąca.

Dolna linia

Papiery komercyjne stają się coraz bardziej dostępne dla inwestorów detalicznych z wielu placówek. Osoby poszukujące wyższych stóp zwrotu prawdopodobnie uznają te instrumenty za atrakcyjne ze względu na ich wyższe zwroty przy umiarkowanym ryzyku. Aby uzyskać więcej informacji na temat papieru komercyjnego, skontaktuj się ze swoim doradca finansowy lub odwiedź stronę internetową Zarządu Rezerwy Federalnej.