Co się dzieje ze stopami procentowymi podczas recesji?
Stopy procentowe odgrywają kluczową rolę w gospodarce oraz w procesie cykl gospodarczy ekspansji i recesji. Rynkowe stopy procentowe są wynikiem interakcji podaży i popytu na kredyt. Reprezentują one zarówno cenę płynności dla firm, jak i preferencje dla obecnej i przyszłej konsumpcji przez konsumentów i oszczędzających, a zatem stanowią one kluczowe ogniwo między finansami papierowymi a rzeczywistymi interesami gospodarczymi gospodarstw domowych oraz osoby.
W związku z tym stopy procentowe są również głównym obszarem zainteresowania decydentów gospodarczych i banków centralnych – zarówno ogólnie, jak i zwłaszcza w trudnych gospodarczo czasach.
To, co dzieje się ze stopami procentowymi podczas recesji, jest wynikiem wzajemnego oddziaływania wszystkich tych sił, grup i instytucji. Sposób, w jaki to rozegra się w danej recesji, zależy od celów, wyborów i działań tych graczy. W dzisiejszych czasach z bankowość centralna oraz Fiat money jako uniwersalne normy, stopy procentowe zazwyczaj spadają podczas recesji z powodu masowej ekspansywnej polityki pieniężnej.
Kluczowe dania na wynos
- Stopy procentowe są kluczowym ogniwem w gospodarce między inwestorami a oszczędzającymi, a także finansami i realną działalnością gospodarczą.
- Rynki płynnego kredytu funkcjonują tak samo jak inne rodzaje rynków, zgodnie z prawami podaży i popytu.
- Kiedy gospodarka wchodzi w recesję, popyt na płynność wzrasta, podczas gdy podaż kredytu spada, co normalnie skutkowałoby wzrostem stóp procentowych.
- Bank centralny może wykorzystać politykę pieniężną do przeciwdziałania normalnym siłom podaży i popytu w celu obniżenia stóp procentowych, dlatego obserwujemy spadek stóp procentowych podczas recesji.
Podaż i popyt
Rynkowe stopy procentowe są określane przez podaż i popyt na fundusze pożyczkowe. Firmy żądają kredyt na finansowanie nowych inwestycji i bieżącej działalności. Konsumenci domagają się również kredytu na nowe zakupy oraz na sfinansowanie swoich wydatków dochód na zasadzie rotacji. Środki te mogą pochodzić z oszczędności gospodarstw domowych lub z nowego kredytu tworzonego przez banki. Rynek funduszy pożyczkowych zachowuje się pod wieloma względami podobnie jak każdy inny rynek gdzie zmiany w podaży i popycie zmieniają cenę – w tym przypadku stopę procentową.
Kryzys kredytowy
Początek recesji jest zwykle naznaczony zapaścią kredytową – wzrostem popytu na pożyczki, ale spadkiem chęci pożyczania.
Na początku recesja, następuje wzrost popytu na płynność—zazwyczaj na całej planszy. Firmy polegają na kredytach, aby pokryć swoją działalność w obliczu spadającej sprzedaży, konsumenci uciekają karty kredytowe lub inne źródła kredytu w celu zrekompensowania utraty dochodu. Jednocześnie następuje spadek podaży, ponieważ banki ograniczają akcję kredytową. Robią to, aby zwiększyć rezerwy jako sposób na pokrycie strat na pożyczce domyślne oraz gdy gospodarstwa domowe gromadzą oszczędności na pokrycie kosztów utrzymania, gdy ich miejsca pracy i inne dochody wysychają.
Jak każde dobro na rynku, gdy popyt rośnie, a podaż spada, ceny gwałtownie rosną. Tak więc normalne oczekiwanie byłoby takie, że stopy procentowe wzrosną wraz z początkiem recesji.
Rola Banku Centralnego
Bank centralny, taki jak USA Rezerwa Federalna, ma możliwość wpływania na stopy procentowe poprzez kupno i sprzedaż instrumenty dłużne oraz zwiększenie lub zmniejszenie podaży kredytu w gospodarce. Podczas recesji Fed zwykle próbuje obniżyć stopy procentowe, aby ratować kredytobiorców – zwłaszcza banki – i stymulować gospodarka poprzez zwiększenie podaży dostępnego kredytu.
Fed kupuje obligacje, zwykle amerykańskie Obligacje skarbowe lub podobnie wysokiej jakości obligacje niskiego ryzyka. Czyniąc to, wstrzykuje równoważną ilość nowe rezerwy w systemie bankowym, co zapewnia bankom świeżą płynność i bezpośrednio obniża Stopa funduszy federalnych— stopa, w jakiej banki pożyczają sobie nawzajem pieniądze, aby zaspokoić natychmiastowe potrzeby w zakresie płynności. To z kolei prowadzi do napływu nowych kredytów, które obniżają stopy procentowe i dostarczają firmom i osobom prywatnym pożyczki potrzebne do sfinansowania zakupów i kontynuowania normalnej działalności.
Stopa funduszy federalnych — odsetki, jakie instytucje finansowe płacą za pożyczki jednodniowe — ma bezpośredni wpływ na stopę podstawową, czyli stopę procentową, jaką banki naliczają swoim najlepszym klientom.
Efektem końcowym jest to, że ekspansja podaży kredytu przez bank centralny przeciwdziała siłom rynkowym podaży i popytu, oraz stopy procentowe dla firm i konsumentów spadają w czasie recesji. Chociaż nowo utworzony kredyt przedłuża życie przedsiębiorstwom i kredytobiorcom uzależnionym od zadłużenia, ma on również inne skutki.
Polityka pieniężna, stopy procentowe i realna gospodarka
Polityka pieniężna banku centralnego jest próbą okrążenia podaży i popytu, ale podobnie jak w przypadku innych polityk rządowych, ma ona niezamierzone konsekwencje.
Po pierwsze, zniechęcają niższe rynkowe stopy procentowe oszczędność, krzywdząc oszczędzających, którzy teraz otrzymują niższy zwrot w zamian za rezygnację z własnej konsumpcji w teraźniejszości. Po drugie, ponieważ oznacza to, że pojawia się mniej oszczędności, zasoby odsprzedaży, które w normalnych warunkach uwalniają się na inwestycje, nie materializują się.
Nowo utworzony kredyt banku centralnego sprzyja zarówno biznes do wykorzystania większej ilości zasobów w swoich projektach inwestycyjnych, a konsumenci do jednoczesnego zużywania większej ilości zasobów. W dłuższej perspektywie może to spowodować dodatkowe problemy w gospodarce, takie jak inflacja. Może nawet zasiać ziarno przyszłej recesji.