Reykjavik Interbank Offered Rate (REIBOR)
Co to jest stopa oferowana przez banki międzybankowe w Reykjaviku (REIBOR)?
Reykjavik Interbank Offered Rate (REIBOR) jest formalną rynek międzybankowy stopa referencyjna stosowana do ustalenia stóp dla kredytów krótkoterminowych w islandzkim banki komercyjne i oszczędnościowe. Jest to średnia ważona stawek rynkowych oferowanych sobie nawzajem przez banki w celu finansowania krótkoterminowego.
REIBOR jest podobny do innych stóp referencyjnych, takich jak zabezpieczona stopa finansowania overnight (SOFR). Islandzkie banki i pożyczkodawcy używają stopy REIBOR (plus spread) jako podstawy do ustalania stawki pożyczek udzielanych pożyczkobiorcom pozabankowym. REIBOR jest stosunkowo nowy, ponieważ formalnie zaczął działać dopiero w 1998 roku.
Kluczowe dania na wynos
- REIBOR jest referencyjną stopą referencyjną opartą na krótkoterminowych stopach procentowych oferowanych przez banki islandzkie i służy do ustalania innych stóp procentowych w Islandii.
- REIBOR jest obliczany i publikowany przez Bank Centralny Islandii i jest podobny do innych stóp referencyjnych, takich jak SOFR.
- Rynek REIBOR i jego związek z globalnymi rynkami kredytowymi były czynnikami poważnego kryzysu finansowego, którego Islandia doświadczyła od 2008 roku.
Zrozumieć REIBOR
Bank Centralny Islandii reguluje REIBOR i międzybankowa wymiana walut rynków. Największe islandzkie banki negocjują pożyczki na krótkoterminowe fundusze w islandzkiej walucie, korona, zgodnie z zasadami Banku Centralnego. Banki animatorskie mogą składać oferty na rynku międzybankowym, które trwają z dnia na dzień, tydzień, dwa tygodnie, trzy miesiące, sześć miesięcy, dziewięć miesięcy i rok.
W grudniu 2019 r. Bank Centralny Islandii zapowiedział, że przestanie wymieniać 9- i 12-miesięczne stopy REIBOR, ponieważ od 2008 r. nie udzielano pożyczek międzybankowych na tych warunkach. Od początku istnienia rynku REIBOR ponad 90% wolumenu dotyczyło okresu kredytowania do tygodnia. Banki nadal byłyby zobowiązane do składania ofert na kredyty od overnight do sześciu miesięcy. Mogliby również oferować wycenę 9- i 12-miesięcznych pożyczek, jeśli je podadzą, ale Bank Centralny nie podałby tych stawek.
Banki islandzkie przekazują do Banku Centralnego kwotowania oprocentowania krótkoterminowych depozytów i pożyczek. Następnie Bank Centralny uśrednia te kwotowane stawki dla różnych terminów, aby obliczyć stopę referencyjną REIBOR, którą wymienia codziennie.
Wady REIBOR
Celand jest małym krajem, więc REIBOR jest zwykle używany tylko w tym kraju do ustalania stawek. REIBOR jest zwykle nieco wyższy niż inne główne stawki międzybankowe stosowane na rynkach światowych. To tworzy carry trade ponieważ obcokrajowcy oczekują wyższego zwrotu ze swoich środków krótkoterminowych. Wyższe stopy procentowe również przyczyniły się do niestabilności gospodarczej w Islandii.
Na początku XXI wieku sektor finansowy Islandii rozrósł się w ogromnej bańce kredytowej, napędzanej łatwym dostępem do międzynarodowych rynków kredytowych. Banki w Islandii urosły do dziewięciu razy więcej niż w kraju Produkt Krajowy Brutto (PKB).
Z Wielkiej Brytanii i Holandii napływały duże depozyty, które dążyły do stosunkowo wysokiego zwrotu z rachunków depozytowych opartych na REIBOR. Islandia stała się nadmiernie zależna od utrzymywania się gospodarek innych krajów oraz spłacania długów przez mieszkańców i firmy tych krajów.
Wraz z pęknięciem globalnej bańki i zatrzymaniem światowych rynków kredytowych Islandia doświadczyła własnego poważnego kryzysu finansowego w latach 2008-2011. Stopa REIBOR rosła w latach 2003-2008. Dla przeciętnego Islandczyka podwyżki stóp spowodowały gwałtowny wzrost oprocentowania kredytów hipotecznych, osiągając poziom 18% w październiku 2008 roku.
Islandia była na krawędzi bankructwa, gdy Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW) interweniował z planem ratunkowym. Powrót gospodarki do poprzednich poziomów zajęło gospodarce większą część dekady.