Polityka fiskalna a Polityka pieniężna: plusy i minusy
Jeśli chodzi o wpływanie na wyniki makroekonomiczne, rządy zazwyczaj opierają się na jednym z dwóch głównych kierunków działania: Polityka pieniężna lub polityka fiskalna.
Polityka pieniężna polega na zarządzaniu podażą pieniądza i stopami procentowymi poprzez: banki centralne. Aby pobudzić słabnącą gospodarkę, bank centralny obniży stopy procentowe, czyniąc pożyczanie tańszym, przy jednoczesnym zwiększeniu podaż pieniądza. Jeśli gospodarka rozwija się zbyt szybko, bank centralny może prowadzić ścisłą politykę pieniężną poprzez podnoszenie stóp procentowych i usuwanie pieniądza z obiegu.
Polityka fiskalna, z drugiej strony, określa sposób, w jaki rząd centralny zarabia pieniądze poprzez opodatkowanie i jak je wydaje. Aby pobudzić gospodarkę, rząd dokona cięć wysokość podatków jednocześnie zwiększając własne wydatki; aby ochłodzić przegrzaną gospodarkę, podniesie podatki i ograniczy wydatki. Toczy się wiele dyskusji na temat tego, czy polityka monetarna czy fiskalna jest lepszym narzędziem ekonomicznym, a każda polityka ma zalety i wady do rozważenia.
Kluczowe dania na wynos
- Banki centralne wykorzystują narzędzia polityki pieniężnej, aby utrzymać wzrost gospodarczy w ryzach i stymulować gospodarki z okresów recesji.
- Chociaż banki centralne mogą być skuteczne, mogą pojawić się negatywne długoterminowe konsekwencje wynikające z krótkoterminowych poprawek wprowadzonych w teraźniejszości.
- Polityka fiskalna odnosi się do narzędzi wykorzystywanych przez rządy do zmiany poziomu opodatkowania i wydatków, aby wpłynąć na gospodarkę.
- Polityka fiskalna może podlegać polityce i uspokajaniu wyborców, co może prowadzić do błędnych decyzji, które nie są oparte na danych lub teorii ekonomicznej.
- Jeśli polityka pieniężna nie jest skoordynowana z polityką fiskalną uchwaloną przez rządy, może to również podważyć wysiłki.
Przegląd polityki pieniężnej
Polityka pieniężna odnosi się do działań podejmowanych przez bank centralny danego kraju w celu osiągnięcia makroekonomiczny cele polityki. Niektóre banki centralne mają za zadanie dążyć do określonego poziomu inflacji. W Stanach Zjednoczonych utworzono Bank Rezerwy Federalnej (Fed), którego zadaniem jest osiągnięcie maksymalnego poziomu zatrudnienia i stabilności cen.
Jest to czasami określane jako „podwójny mandat Fedu”. Większość krajów oddziela walutę władzy od wszelkich zewnętrznych wpływów politycznych, które mogłyby podważyć jego mandat lub zaciemnić jego obiektywność. W rezultacie wiele banków centralnych, w tym Rezerwa Federalnadziałają jako niezależne agencje.
Kiedy gospodarka kraju rozwija się w tak szybkim tempie, że inflacja wzrasta do niepokojących poziomów, bank centralny będzie prowadził restrykcyjną politykę pieniężną, aby zacieśnić pieniądz podaż, skutecznie zmniejszając ilość pieniądza w obiegu i obniżając tempo, z jakim nowe pieniądze wchodzą do system. Podwyższenie obowiązującej stopy procentowej wolnej od ryzyka spowoduje wzrost ceny pieniądza i wzrost kosztów kredytu, zmniejszając popyt na gotówkę i kredyty.
Fed może również zwiększyć poziom rezerw, które banki komercyjne i detaliczne muszą mieć pod ręką, ograniczając ich zdolność do generowania nowych kredytów. Sprzedaż publicznych obligacji skarbowych z bilansu na otwartym rynku również zmniejsza ilość pieniądza w obiegu. Ekonomiści Monetarysta szkoła stosować się do zalet polityki pieniężnej.
Kiedy gospodarka narodowa pogrąża się w recesja, te same narzędzia polityki mogą działać odwrotnie, stanowiąc luźną lub ekspansywną politykę pieniężną. W tym przypadku stopy procentowe są obniżane, limity rezerw rozluźniane, a obligacje są kupowane w zamian za nowo wykreowane pieniądze. Jeśli te tradycyjne środki okażą się niewystarczające, banki centralne mogą podjąć niekonwencjonalną politykę pieniężną, taką jak: luzowanie ilościowe (QE).
Zalety i wady polityki pieniężnej
-
Celowanie w stopy procentowe kontroluje inflację
Niewielka inflacja jest zdrowa dla rozwijającej się gospodarki, ponieważ zachęca do inwestycji w przyszłość i pozwala pracownikom oczekiwać wyższych płac. Inflacja występuje, gdy ogólny poziom cen wszystkich towarów i usług w gospodarce wzrasta. Podnosząc docelową stopę procentową, inwestycje stają się droższe i spowalniają rozwój ekonomiczny trochę.
-
Można go dość łatwo wdrożyć
Banki centralne mogą działać szybko, wykorzystując narzędzia polityki pieniężnej. Często samo zasygnalizowanie ich intencji rynkowi może przynieść rezultaty.
-
Banki centralne są niezależne i neutralne politycznie
Nawet jeśli działania polityki pieniężnej są niepopularne, można je podjąć przed wyborami lub w ich trakcie bez obawy o reperkusje polityczne.
-
Osłabienie waluty może zwiększyć eksport
Zwiększenie podaży pieniądza lub obniżenie stóp procentowych prowadzi do dewaluacji lokalnej waluty. A słabsza waluta na rynkach światowych może służyć zwiększeniu eksportu, ponieważ produkty te są faktycznie tańsze w zakupie dla obcokrajowców. Odwrotny efekt miałby miejsce w przypadku firm, które są głównie importerami, szkodząc ich wynikom finansowym.
-
Efekty mają opóźnienie czasowe
Nawet jeśli zostanie szybko wdrożony, efekty makro polityki pieniężnej pojawiają się z reguły po pewnym czasie. Skutki dla gospodarki mogą się zmaterializować po miesiącach, a nawet latach. Niektórzy ekonomiści uważają, że pieniądze są „tylko zasłoną” i chociaż służą stymulacji gospodarki w krótkim okresie, nie ma skutków długoterminowych poza podniesieniem ogólnego poziomu cen bez pobudzenia realnej gospodarki wyjście.
-
Ograniczenia techniczne
Stopy procentowe mogą być obniżone tylko nominalnie do 0%, co ogranicza korzystanie przez bank z tego narzędzia polityki, gdy stopy procentowe są już niskie. Utrzymywanie bardzo niskich stawek przez dłuższy czas może prowadzić do pułapka płynności. To sprawia, że narzędzia polityki pieniężnej są bardziej skuteczne podczas ekspansji gospodarczej niż recesji. Niektóre europejskie banki centralne eksperymentowały ostatnio z polityka ujemnych stóp procentowych (NIRP), ale wyniki nie będą znane jeszcze przez jakiś czas.
-
Narzędzia monetarne są ogólne i mają wpływ na cały kraj
Narzędzia polityki pieniężnej, takie jak poziomy stóp procentowych, mają wpływ na całą gospodarkę i nie uwzględniają faktu, że niektóre obszary w kraju mogą nie potrzebować bodziec, podczas gdy stany o wysokim bezrobociu mogą bardziej potrzebować stymulacji. Jest to również ogólne w tym sensie, że narzędzia pieniężne nie mogą być nakierowane na rozwiązanie konkretnego problemu lub wspieranie określonej branży lub regionu.
-
Ryzyko hiperinflacji
Gdy stopy procentowe są zbyt niskie, może dojść do zadłużania się po sztucznie niskich stawkach. Może to spowodować bańka spekulacyjna, przez co ceny rosną zbyt szybko i do absurdalnie wysokich poziomów. Dodanie większej ilości pieniędzy do gospodarki może również grozić wywołaniem niekontrolowanej inflacji ze względu na założenie: podaż i popyt: jeśli więcej pieniędzy jest dostępnych w obiegu, wartość każdej jednostki pieniądza zmniejszy się przy niezmienionym poziomie popytu, przez co rzeczy wycenione w tym pieniądzu będą nominalnie droższe.
Zalety i wady polityki fiskalnej
Polityka fiskalna odnosi się do polityki podatkowej i wydatkowej rządu danego kraju. Ścisła lub restrykcyjna polityka fiskalna obejmuje podnoszenie podatków i ograniczanie wydatków federalnych. Luźna lub ekspansywna polityka fiskalna jest przeciwieństwem i służy do pobudzania wzrostu gospodarczego. Wiele narzędzi polityki fiskalnej opiera się na ekonomii keynesowskiej i ma nadzieję na wzrost zagregowany popyt.
-
Czy może skierować wydatki na określone cele?
W przeciwieństwie do narzędzi polityki pieniężnej, które mają charakter ogólny, rząd może skierować wydatki na określone projekty, sektory lub regiony, aby: stymulować gospodarkę gdzie jest postrzegana jako najbardziej potrzebna.
-
Może wykorzystać opodatkowanie, aby zniechęcić do negatywnych efektów zewnętrznych
Opodatkowanie zanieczyszczających lub tych, którzy nadużywają ograniczonych zasobów, może pomóc w usunięciu negatywnych skutków, jakie powodują, jednocześnie generując dochody rządowe.
-
Krótkie opóźnienie
Efekty narzędzi polityki fiskalnej można dostrzec znacznie szybciej niż efekty narzędzi monetarnych.
-
Może być motywowany politycznie
Podnoszenie podatków może być niepopularne i politycznie niebezpieczne do wdrożenia.
-
Zachęty podatkowe mogą być wydawane na import
Efekt stymulacji fiskalnej jest przytłumiony, gdy pieniądze włożone do gospodarki w postaci oszczędności podatkowych lub wydatków rządowych są przeznaczane na import, wysyłając te pieniądze za granicę zamiast zatrzymywać je w lokalnej gospodarce.
-
Może tworzyć deficyty budżetowe
Rząd deficyt budżetowy jest wtedy, gdy wydaje więcej pieniędzy rocznie, niż pobiera. Jeśli wydatki są wysokie, a podatki zbyt długo niskie, np deficyt może nadal rozszerzać się do niebezpiecznych poziomów.
Dolna linia
Polityka pieniężna i fiskalna narzędzia są wykorzystywane wspólnie, aby pomóc utrzymać stabilny wzrost gospodarczy przy niskiej inflacji, niskim bezrobociu i stabilnych cenach. Niestety, nie ma srebrnej kuli ani ogólnej strategii, którą można wdrożyć, ponieważ oba zestawy narzędzi politycznych niosą ze sobą swoje zalety i wady. Jednak efektywnie wykorzystana korzyść netto jest korzystna dla społeczeństwa, zwłaszcza w stymulowaniu popytu po kryzysie.